tanımadığınız birinin sizi düşünmesi

çok farklı bir hazdır. hafif melankoli havası vardır. durduk yere gelir insanın aklına 'acaba var mıdır? öyle birisi' diye.. uzun uzun düşünür ve bunun üzerine hayal bile kurduğun olur bazı zaman ve kimseye anlatamazsın bu duyguyu içinde yaşar bitirirsin kısa bi zaman zarfı içinde, sonra biradan son yudumu alır hiç bişey yokmuş gibi hayatın akışına tekrar bırakırsın kendini.

Çok gariptir. bazen düşünürüm deniz kenarına oturup ve genellikle güneşin batma saatlerine yakın olur bu.

+ şu an hiç tanımadığım biri beni düşünüyor mu acaba?

bir yudum alırım biramdan, yalnızlık öylesine güzeldir ki o an. Yarı suya, yarı kuma bırakırım kendimi. Çok az kişi düşünür benim düşündüğümü, çok az kişi bilir bunun zihinde bıraktığı lezzeti.

Hastalıklıdır, vebadır toplum tarafından dışlanır bu, ve arkandan itilirsin birilerinin tuzuna, terine, yalanına, dolanına.

Daha da ısrar edersen, kafa doktoruyla sosyalleştirmeye çalışırlar seni. Son noktada tam tersini yapıp, yalnızlığını da çalıp tıkarlar bir hücreye. işte o zaman delirirsin, oysa ne kadar da insanı, masum bir şeydi istediğim. Biraz ben ve biraz sen, "tanımadığım", Uğrar mısın yanıma cesaretini toplayıp?

Seni düşünürken ben, amansız çıkmazlara girdim onlara göre. Çalındı yalnızlığım, biraz biram, biraz kumsalım.

tanımadığınız birinin sizi düşürmesinden iyidir.
ayrıca bir zamanlar beni tanımayan birini düşünebildiğim için, benim tanımadığım ve beni düşünen birileri de vardır herhalde bir yerlerde be..