bugün

tansaş ta ayrılık indirimleri.
o gün sevgilim son sözlerini söyledi bana. gerçi sürecin bizi o noktaya getireceğini biliyordum. hazırlıksız değildim hani. fakat seçtiği mekan düşündürücüydü biraz. tansaş'ta idik zira. "yemeklik bi' şeyler alalım şordan" diyerek getirmişti beni, meğer ayrılık konuşmasını yapacakmış. bir şeyler ima etmek istermişçesine manav reyonunun önüne götürdü. konuşacak kelime bulamıyordum. susuştuk bir süre. sessizliği bozan, dudaklarından dökülen "bitmeli" kelimesi oldu. yutkundum. zor nefes alıyordum. "bari son bir menemen yapalım beraber" dedim. gülümsedi önce. sonra gözleri doldu. hayır dedi, bugün burda bitmeli. itiraz edemedim. yaşadıklarımızı düşünüyordum sadece. son bir kez öptü yanağımdan ve poşetleri elime tutuşturup gitti...

manav reyonunun önünde ağlamaklı oldum. dudağım büzüştü. ayrılığı süpermarkette yaşıyordum ve bu çok acıydı.

öncesi için;

(bkz: #6190026)