bugün

dünyayı Tanrı yarattıysa, onun yerinde olmak istemem doğrusu. Çünkü, dünyanın sefaleti yüreğimi parçalar.Yaratıcı bir ruh düşünülürse, yarattığı şeyi göstererek ona şöyle bağırmak hakkımızdır: "bunca mutsuzluğu ve bu üzüntüyü ortaya çıkarmak uğruna, hiçliğin sessizliğini ve kıpırdamazlığını bozmaya nasıl kalkıştın?"
olmayan bir varlığa sorulan sorulardır. cevap almanız da mümkün değildir.
Çocuk tecavüzleri de akıllardan çıkmaz aslında...
o kadar allahım sen konuyu biliyorsun amin dedim ama hala konuyu bilmene rağmen bir ilgi görebilmiş değilim. neden ki allahım? bu sıra bana ne zaman gelecek acep?
Tanrım neden hep amele tükürüğü gibi yere yapışıyorum.
Neden kendimi bir yere ait gibi hissedemiyorum.
beden bu kadar mutsuzum?