tadelle cikolatanin verdigi pervane

anılarda kalan oyuncaklardan. bir diğer nostaljik oyuncak için bkz... demek isterdim ama adını bilmiyorum. dahası o oyuncağın adı var mı bilmiyorum. yine böyle pervanegillerden bir oyuncak. çubuğa önce boru şeklinde bir aparat sonra pervane takılıyordu. hani böyle vida takar gibi takıyorduk parçaları, çevire çevire. sonra o aparatı hızlıca çubuktan çektince pervanede aynı tadellenin verdiği arkadaşı gibi kontrolsüz süzülüyordu havada. bu oyuncağı markalı bir yiyecek vermiyordu. çubuğun ucunda ne idüğü belirsiz bir şeker oluyordu o kadar.
ahhh bak bahsetikçe hatırladım. birde şey vardı. kenarları tırtıklı, altıgen bir şey. ortasındaki deliklerden ipler geçiyordu. ipin ucundaki halkalara parmağımızı takıp çeviriyorduk fiyuu fiyuu diye. bunun adını da bilmiyorum. fırıldak diyorduk galiba.

belirli bir süre oynadıktan sonra pervaneler birbirine fırlatarak savaş yapılırdı. pervanenin üzerinize yaklaştığı o andaki o andrenalin, o coşku, surattaki o ifade başka hiç bir şeye benzemez.
hırs yapılır hızlı atacağım diye pervanenin çubuğu yalama olurdu.

ağzımı burnumu herzaman kanatmama neden olmuş pervanedir. ulan ne zevkliydi oynaması. suratım yara bandıyla doluyken bile oynamaktan büyük haz alıyordum.

nostaljik bir oyuncak. stres topları vardı onun zamanında.
atarken surata geldiği zaman yaralardı. sapı kaybolurdu bazen, pipet takardık öyle atardık.