türk yunan düşmanlığı

ülkeler arası kan davası gibi bir şey keşke hiç olmasa.

cok gereksiz. halbuki ege kulturumuz yunan kulturune yunan kulturude ege kulturumuze benzer. onlarda baklava yerler zeytin yagli sarma yaparlar. ayrica rakiya cok benzeyen bir ickileri var.

havadaki tezahürü için (bkz: it dalaşı)

son yıllarda bazı girişimlerle dostluk olması için uğraşılan ama yüzyıllardır var olandır.

şimdi objektif olarak bakarsak,bir zamanlar onların olan toprakları ,biz vakti zamanında zapt eylemişiz *.1900 lü yılların başıyla birlikte bu sefer onlar karşı atağa geçmiş va bazı boklar yemeye çalışmışlardır ama başarılı olamamıştır *.tarihleri boyunca bunca savaşlar yapan,birbirlerini yok etmek için bunca uğraşan iki milletin dostluğu o kadar kolay olmayacaktır elbette.kaldı ki içine sindiremeyen ve sürekli eski yarayı kaşıyan yunan gavurudur.

ha tabi bu arada sevgi pıtırcığı olmak ta iyi bişeydir.keşke savaş olmasa dostluk olsa barış olsa sürekli sevişsek...keşke...

anlamadığım olay ise , bu kavgada genelde türkiye barış için hep ilk adımı atmış yalakalık olarak görülmeye başlanmıştır.
hammurabi abimiz gibi kısasa kısas yapılası durumdur .

"abi yunanistan'da 5 yaşında çocuklara bile türk düşmanlığı aşılanıyormuş" gibi sözlerle daha da azdırılan durumdur.
o değil de yukarıdaki cümle de yunan düşmanlığını aşılamıyor mu? yoğun milliyetçi duygularla yaklaşırsa iki taraf
düşmanlık da olur arada, savaş da olur, her bir bok olur. her türlü gerginliği yaratıp sonra da yalandan barış
mesajları veriyoruz.

megali idea varken düşmanlığın sona ermesi zor gibi görünüyor. fakat bu tek taraflı bi düşmanlık olsa gerek çünkü bizim bu idea zımbırtısını salladığımızı sanmıyorum. onlar kendi kendilerine düşman oluyolar.

bi keresinde fatih terim bi basın toplantısında istanbul'u konstantinopolis diye çeviren tercümanı baya bi azarlamıştı. demek ki bizde de var biraz kin.

konular teknik ve uzun konular ama mumkun oldugunca basitlestirerek ve özetleyerek soyle soylenebilir. düsmanligi ogrenmek için temelini ogrenmeliyiz. milliyetçilik denen olgu onlar-biz bilincine dayandigi takdirde yani negatif bir milliyetçilik anlayisi varsa (ki yeni gelisen uluslarda bu tip milliyetçilik gorulur) içeride birlik olmanin en etkili yollarindan birisi disarida bir düsman yaratip içeride ona karsi birlesmektir.
yunanistan türk hakimiyetinden kurtularak devlet kurdugu için, yunanistan'da ulus bilinci türk karsiti olarak kurulmustur, bir nevi tutunum ideolojisi. bu dala tutunarak varolabilmistir bu devlet.
türkiye cumhuriyeti de ona keza, en son yunanistan ile savasmis ve bu savaslari kazanarak, onlara karsi içeride birlik olarak tekçil bir devlet olabilmistir,içeride birlesmistir. dolayisiyla türk milliyetçiliginin tutunum ideolojisi de yunan karsitligidir.
iste bu iki buyuk tutunum ideolojisinin tesadufen birbirine karsi olmasi nedeniyle dunyadaki en köklü düsmanliklardan biri filizlenmistir. oysa ki iki devletin halklari birbirine o kadar benzemektedir ki bunu ancak birbirlerini tanidikça gorebilirler. ama iki devletin de okullarinda okutulan, resmi ideolojiler daha çok içeride butunlugu, buhran zamanlarinda bile butunlugu saglayabilmek için daha çok heyecan verici destanlara veya kin dogurucu dehset hikayeleri anlatilir.
ne zaman ki bu iki devlet artik pozitif bir milliyetçilik anlayisina geçecek kadar oturmus bir içsel bütünlüge ulasir, o zaman bu düsmanlik halklarin birbirini yavas yavas tanimasiyla biter.

istanbul bizde olduğu sürece sonsuza kadar sürecek düşmanlık. Bırakın Yunan itleri, kiniyle beraber yerin dibine batsın.

götümüzden uydurduğumuz düşmanlıktır. kim siker istanbulu? istanbul mu kaldı? her yanını gecekonduya çevirdiler, güzel yerlerini de arap şeyhlerine sattılar. buna rağmen hala istanbulu isteğen yunanlının aklını sikeyim.

son gelişmelerden sonra benim anladığım bizim bu herifleri denize döktüğümüz tamamen yalandır. ulan adamlar tek bir genç için ülkenin amına koydular. maşallah bizde hergün biri ölüdrülüyor polis tarafından kimsenin gıkı çıkmıyor.

biz onlara düşman olsak bile artık bizi pek siklediklerine inanmıyorum çünkü adamları 100 yıl geriden takip ediyoruz.

islam uğruna başlayan dava,kavga,rekabet artık ne derseniz deyin. ama bizim üstün çıktığımız kesin istanbul hala bizde farkımız budur yani.

tamamen yunanların sürdürdüğü düşmanlıktır. sikimizde değildir orası ayrı.

(bkz: eftelya)
dinleyin.

yoktur.
zaman zaman alevlendirip silah satmaya çalışanlar vardır.

gekas'ın bitireceği düşmanlıktır.

hazır yunanistan batmışken fırsattan istifade gündeme getirip oniki ada tekrar alınabilir.

bir türk ingiliz düşmanlığı değildir.

tuhaftır. aslında iki milletin de inceden birbirine sevgisi var ama belli etmemeye çalışıyor gibi. bu düşmanlığın sebebi aslında iki milletin de derin bir tarihe sahip olmasıdır. öyleki tarihle övünmekten çalışmayı unutup geri kaldığımız için birbirimize bok atıyormuşuz gibi.

fransa, amerika ve almanya gibi savaş teknolojisi üreten firmalara sahip ülkelere uçuk paralar kazandıran düşmanlıktır.

ancak; bu düşmanlığın büyük bir sebebi de ege denizindeki hakimiyet yarışı ve akdeniz de kıbrıs ın batısı ve güney batısındaki petrol yataklarıdır. şimdilik kimseye yar olmamıştır o petrol yatakları. kısacası çıkarlar da çatışmaktadır.

Bitmesi gereken düşmanlıktır. Yunanlılar ve türkleri ayıran tek şey dildir, bu iki millet birbirinin tıpa tıp aynısıdır. Artık kardeş olmanın vakti geldi. Barışa evet!

Edit: barışa hayır diyen ibneler eksilemeye başladı.

olmayan şeydir. yunanlılara düşman olan hiç bir türk görmedim bugüne kadar.

türklerde değil ama yunanlılarda olan düşmanlıktır ve çok normal. adamların en kutsal mabedi olan ayasofya kilisesini almışız (bkz: ortodoks hıristiyanlık), o kilisenin olduğu şehri almışız ve islam'ın bir kalesi yapmışız büyük bir zaman. geri almak istediklerinde de denize dökmüş bizim mehmetçiklerimiz onları. bizim laik enteller yok filan dese bile malesef yunanlılar türkiye deyince baya farklı şeyler düşünür. ayasofya ortodoks hıristiyan mezhebinin en önemli merkezlerinden biridir ve hatta oraya gelenler hacı olur. bu mezhebe yunanistan, rusya ve gürcistan gibi ülkelerdeki hıristiyanlar dahildir.

bu yunanlılar ki kimseden çekmemiştir bizden çektiğini. fakat yüzyıllardan gelen düşmanlık normaldir. bugün hem kıbrıs'ta ki rumlar olsun hem yunanlılar hala politikayla yetiştiriliyor. çok mu lazım? değil savaş ahmaklık fakat adamlar uslanmıyor. bugün ekonomik krizin nedeni bize olan düşmanlık korku ile alınan gereksiz silah yatırımları. net.

Özellikle Fransa ve Almanya'nın silah satışı için gerekli olan,
silah ve kredi pazarının devamını sağlayan talep durumudur.
ilaveten halk kitlelerin savaş korkusuyla otoriteye itaatleri sağlanır ve halk istenildiği kadar borca sokulabilir.

Bu düşmanlık truva-yunan savaşlarına kadar varır. Truvalılar anadoluya gelen proto türklerdir. Asıl isimleri trakeitlerdir.