bugün

Edebin olmadığı yerde yapılan edebiyat, edepsizlikten öteye geçemez. Görülen o ki uludağ sözlük hergeçen gün yayın hayatına başladığı ilk günlerdeki o nezih ortamından fersah fersah uzaklaşmakta. Sene 2011 idi hiç unutmuyorum kayıt olduğumda buraya. Okula kayıt olan talebeler gibi heyecanlıydım. Benden çok eskiler daha iyi günlerini de bilirler. Olsun az da bizde eskilere yetiştik sayılır. O ortamları gördük yazarları tanıdık. O nefis entryleri de okuduk. Demem o ki şuan uludağ sözlüğün durumu içler acısı bir halde. Resmen can çekişiyor. Toplumu saran ahlaksızlık dalgası her tarafı vurduğu gibi burayı da tarumar etmiş durumda maalesef. Fakat bu durum, sözlük sahibi yöneticisi amiri memuru moderasyonu olan tayfanın görev ve sorumluluklarının bilincinde olmasını engellememeli. Evet topluma karşı sorumluyuz sayın arkadaşlar. Sayın yöneticiler. Böyle yapmayalım. Böyle yaparsak elimizdeki nimeti kaybederiz. Gün gelir kimse yazacak bir yer bulamaz olur. Durumun vehametinin farkında olup kendince birşeyler yapma gayretinde olan bazı arkadaşlar her ne kadar ferdi ve fevri bir takım doğru yada yanlış davranışların içine girse bile bu onların bu bozuk gidişatı iyileştirme iyi niyetleri olarak görülmeli. Görülmeliydi. Görülmesi gerekirdi. Yok. Hayır. Ticari reklamlar kadar bile itibar görmediler. Kişisel hesaplaşma meselesi yapan aklı evveller, nemelazım bananeciler, sana mı kaldıcılar, sen kimsin nesin necisin sen karışmacılarla bu işler düzelmez arkadaşlar. Patronaj 3 maymunu oynuyor hala daha kimseden tık yok. Köklü radikal çözümler, sistematiğin ve disiplinin olmadığı yerde söz konusu olamaz. Zaten bu ticari kafa değişmedikçe sistem boşlukları düzensizliği lakaytlığı laçkalığı beraberinde getirmekte. Bir kaç güzel insanın (moonlight sonata) özverili çabası da yetmemekte. Biz isterdik ki lookin olayında gösterdiğiniz o insanüstü..! hassasiyeti bugün de gösterin. Daha beter bugün daha iğrenç şeyler yazılıyor. Zira işi iyice azıttılar bu pervasızlar. Pek çok yazar kardeşimiz yazmıyor susuyor. Dile dahi getiremiyor. Utanıyoruz artık. Lütfen. Birileri sesimizi lütfen duysun artık. Üzülüyoruz sadece hepsi bu.
Korkarım ki sözlüğü inci sözlüğe döndürecek vurdumduymazlık.