sözlükçülerin dün başından geçen olaylar

evde yalnız kaldığım için ışık saçabilen her şeyi açmam sonucu eve garip garip uçan yaratıklar doldu ve kediler bu konuda hiç yardımcı olmadı.. olm zıplayıp öldürsenize onları resmen sahibinize katletmeye teşebbüs ediyorlar siz de mal mal uyuyorsunuz.

izmir'e diye çıkıp kadıköy'e gittim. yine hedeflerim doğrultusunda ilerleyemiyorum. az önceki başlıkta da dediğim gibi kafam çok karışık. kadıköy'de ne yaptım dersiniz? önce fenerbahçelilerin toplandığı bir barda hızlıca bir bardak bira, sonra o civardaki bir barda da bir cam bardak fıçı bira. bunlar neden oluyordu? neden pozitif bir etki bırakan biri olamıyordum yine. neden mutlu olamıyordum, mutlu edemiyordum insanları. bu sorular çok fazla geliyordu, havanın sıcaklığı da ağır geliyordu. kimsenin bakmaması, merhaba dememesi de ağır geliyordu. bir barda selam veren oldu gerçi ama o da bir erkekti. bir kadına selam verdim, o nasıl kızgın bakıştı, ne iğrenç bir yaklaşımdı anlamadım. sonra sanırım zincir'de güzel bir hanfendinin yanına oturdum, ikimiz de demedik bir şey. diyecek bir şey yoktu. anlamıştım. eve döndüm.