sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Nefessiz de yaşanmaz susuz da... Biri diğerinden daha önemli değil; ancak öncelik sıralaması farklı: Nefes kısıtlamasız ve sürekli olmak zorunda. Su ise kuruyan boğazların çekip devirdiği, takatsiz bıraktığı, özlem içindeki Mecnun'un Leyla'sı gibi. Nefes sıkan hayata rağmen, farkına varmadan boğazımızdan usulca geçmekte. Su için uğraşmak gerek. Yerler ayrı, yollar aynı. Zehrin bile...

0 gün bugün

-"uzun müddet aç oturdu ruhum
onların sofralarında!"
diyemem-çünkü çocuk çağımdan

anladım-hadi diyelim sezdim
züğürtler sofrasını-o yazar(!) bu bilgin(!)
şu hazret(!) ben onlardan olamam-dedim
bir ses aldı aklımı başımdan
işte benim bilgem
ne güneşler doğup battı üstümden
pek ateşliyim hala ve yakmada
beni kendi-düşüncem!

fakat onlar serin gölgede
müşteri bekleyen fahişeler gibi
serin serin otururlar-her şeyde
sadece seyirci olmak isterler
ve güneşin basamaklarda yandığı
yerlerde oturmaktan kaçınırlar!

sokakta durup açık ağızla
gelene geçene bakanlar gibi
öylece bakarlar onlarda-hissiz
hatta tiksintiyle soylu düşüncelere!
gün gün satın alınandır gerçeklikleri!

iyi birer saattir onlar-ancak onları
doğru kurmaya bakmalı
yanlışsız gösterirler o zaman vakti
hafif bir seste çıkarırlar arada
yirmidört saattir ufukları!''

https://youtu.be/DOLyvlAG8T8

Hayatta bir amacım kalmadığını düşünüyorum.

Boşandım ve bu beni çok sarstı. Hayatımdaki o büyük boşluğu dolduramadım.

Bir sahil kasabasına yerleşip sakin bir hayat süreyim dedim, sıkıldım. Klarnet çalayım dedim 2 ayda sıkıldım. Borsaya gireyim dedim başarılı olamadım.

Kalan Hayatımı idame ettirecek kadar gelirim ve mal varlığım var ama hayat bu mudur? Sadece yemek, içmek, gezmek, kitap okumak, müzik dinlemek, yeni hobiler edinmeye çalışmak, nefes almak, TV izlemek, internette takılmak ve yürümek midir?

Yeniden evleneyim desem hevesim yok, yeni bir ilişkiye başlayayım desem gücüm yok. Yeni bir iş kurayım desem yaşadığım şehir çok küçük. Tutmaz.

34 yaşındayım ama kendimi 75 yaşındaymış gibi hissediyorum.

görsel

görsel

Sözlüğün eski kaşarları hep evlenmiş lan.

Klarnet çalan şarapçı koala temsili.

görsel

Uzuun zamandır erken uyanamıyorum. Sanırım iyice tembelleştim.
Erken uyuma yetimi de kaybettim, uyku saatlerim iyice kaydı. 5-6 aydır geç kalkıp doğruca işe gittiğimden sabahlarım da verimsiz geçiyor. Bu işe bir dur deyip kendime spor, hobi vs için zaman oluşturmam gerek.

Bu boşlama bana iyi gelmiyor. :(

Aşktan yana olma
Racondan yana ol.

Sanırım ben biraz aptal olabilirim. Biraz ama. Minnacık.

şu mecra gerçekten insanı yoruyor...mübarek kadir gecesi kendime söz veridm zira bundan sonra buradan kimse ile tartışmaya veya polemiğe girmeyeceğim, çünkü insan gerçekten bazen bu kadar izansızlık ve aymazlığa dayanamayacak noktaya geliyor. efendi gibi mutad konulara yazıp geçeceğim bundan böyle.

Bir falezin dibinde de olsa dertlerin arasındaydı.
Canlı veya cansız, bir şekilde sarınılmıştı.

Yalnızca zamanında bir insan tarafından değil.

görsel

Kayınvalidem "1 kilo yaprak aldım onu da sen sar ben yetiştirmeyeceğim" Dedi. Eşim iki dakikada beni bu işten kurtardı. Evlendiğiniz kişi çok önemli gerçekten. Sarmak sorun değil her sene sarıyorum bayramlarda ama bize bir tabak sarma vermeyen kayınvalidem dolmaların çoğunu kızına veriyor her zaman. Bende kendimi enayi gibi hissediyordum.

(bkz: swh)

Ödemeler yapıldı,
işler yetiştirildi,
Çalışan arkadaşlarla bayramlaşıldı.

O zaman tatil başlasın. Çok çok uzun zaman sonra 4 gün * garip geliyor.

görsel

Derin kesikler dikilirdi, kırıklar bir şekilde kaynardı, yaralar kabuk bağlar fikirler değişirdi, kabullenmeler de yeni bir hayata başlangıç olabilirdi bitiş sanılırken; insan toparlanırdı işte, düzelir, yenilenir, değişirdi.

Oysa kalp özeldi. Kalp bir lastik gibiydi belki de. Dayanabildiği kadar gerilir ve bir anda ise patlardı. Kaybolan parçalar dolayısıyla bir araya da gelmezdi. Gelse dâhi gerilebilme ihtimali kalmamıştı artık. Tükenmişti.

Kalpti işte; ne kaynar, ne dikilir, ne değişir ve ne de kabuk bağlardı.
Kalp parça parça oldu mu her şey biterdi.

Artık kim olduğunu biliyorum.

Alter egon deşifre oldu.

Vazgeçmeyi öğrenmek gerek. iyileşmek için.

Düşünmekten başıma ağrı giriyor.

Kendimi farklı hissettiğimde,her zaman mutlu olduğum şeyleri yaparken iyi hissetmiyorsam, yaşamım anlamsızlaşıyorsa, herşey toplaşıp üstüme geliyormuş gibi hissediyorsam, konuşmaya, gülmeye bile halim yoksa anlıyorum ki ben yaşamdan vazgeçiyorum.

Düşündüğüm zaman böyle olmamalı. Şükredeceğim birçok şey var hayatımda.
Hayatımı adadığım amacım gerçekleşmediyse ne olmuş?
Her insanın aşamadığı bir zorluk yok mu?
Herkes mi mutlu ve mükemmel?
Bir tek ben mi ulaşamadım o evreye?

Anlıyorum ki kendimi kabullenmeden, olduğum kişiyi sevmeden hayatımda mutlu olamam. Kendimi kabul etmeliyim ki bir şeyler değişsin ve ilerlesin. Yaptığım işler önemli ve değerli ne kadar hayal ettiğim hayat bu olmasa da.

Dün gece o kadar komik ve tuhaf bir geceydi ki. Uzun süre önce görüşüp bayadır görüşmediğim biri, benim aynı frekansta olduğum arkadaşım, arkadaşım edebiyatçı diye edebiyattan girip klas bir imaj çizip içinden mahmut tuncer çıkan avukat arkadaş...
Arkadaşım benimle görüşüp aramızdaki şeyi bir ilişkiye bağlarız umuduyla gelmişken bizim hiçbir şey olmayıp diğerlerinin 3 saatte sevgili olması ve devamında yapılan planlar. Ben hayatımda bu kadar hızlı gelişen bir şey görmedim.
En son eve geldiğimde gülmekten karnımın ve çene kaslarımın ağrıdığını hatırlıyorum.
Oysa sadece kız arkadaşımın modu düşük ve morali düzelsin diye teklif ettiğimi hatırlıyorum. Bu kadar hızlı modunun yükseleceğini tahmin edemedim.
Sanırım bu sonu ters köşe yapan filmlere benzeyen bir geceydi.

Bazen çok nefret dolu oluyorum, O kadar büyük ki alev alev yakıyor sanki. Sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyorum bir anda. Nefret ne deseler, o ne ya diyecekmişim gibi.

Bir insanın rastgele bir insanla oynayışı gibi kendimle oynuyorum.
Sanırım aptallık da bunu gerektirirdi.

Oğlum okuldan hastalık kapıyor. Sonra virüs bana bulaşıyor ve bu üç ay içinde ikinci işitme kaybı yaşadığım hastalık. Yarın bayram yine az duyuyorum. Bu işitme sorunu gerçekten çok sinir bozucu. Niye benim hastalığım bu kadar ağır geçiyor onu da anlayamıyorum. Kanser mi oldum ne oldum. Sanki bağışıklık sistemim çalışmıyor.