insanlara olan nefretimi, hiçbir şeyi takmama nedenimi, burn out umu ya da diğer tabirle patlayışımı ve takıntımı çözümseyebildim. ama tabiki bu da bir ske ışık tutmuyor. gerçekten kendimi çok iyi anlayabiliyorum. istediğim şeyler için önümde uzun bir yol var.
Gece gece içime dert oldu. Telefonunda tinder bildirimi görünce ne kadar kırılmıştım. Bir de senelerdir kullanmadığı saçmalığına ikna olmuştum. Ne kırıldığımı konuştum ne sonradan şüphe ettim. ilişki konusunda olgunlaşmamış olduğumun belirtileri bu ara yüzüme tokat gibi çarpmaya başladı. Hem kendi büyük hatalarım hem enayi yerine koyulmalarım neyse tecrübe.
bugün uzun zamandır hissededurduğum şeyin ne olduğunu öğrendim. insanların gerçek anlamdaki ikiyüzlülüklerini gördüm.

senin gökten inme saygısız davranışların da anlamlandı.

ve ben bugün insanlardan gerçekten korktum.
Çok şey var söylemek istediğim ama hiçbir şey de söylemek gelmiyor içimden.
Bilemedim. Kandırdılar. Bilgi cehaleti yener dediler, senelerce oyaladılar. Saplantılı fikirler doğruları bezdiriyor, sokup içine aymazca gezdiriyor, mutlu olmamızı bekliyor. Haz almak için tecavüze uğramak tek yol mu gerçekten?
Bilemedim. Bilmek her şey mi? Cehalet mutluluk mu angutluk mu? Türlü cevapsız sorular... Biz Raci olsak; biri de çıkıp Aynalı Baba gibi ateşe kahve sürüp neyini üflese, güzel sözlerinden üfürse... Olmaz mıydı?