bugün

Kafam uçmuş gitmiş durumda. Az önce birisi aradı anahtar sordu

+ Toplantı odasının Anahtarı nerede abi sizdeydi ?
- yok hayır bende değil.
+ Abi sende
- değil
+ Abi dün sana verdim ya
- hangi anahtarı verdin
+ Abi toplantı odasının
- ha o bende evet
+ Bende diyorum sende diye
- tamam da yanımda değil
+ Nerede abi
- valla masanın üstünde olabilir ama ofiste kilitli bnden başka kismede anahtar yok diğer kopyası da evde.
+ Abi sen uçmuşun diğer anahtarını ne olur ne olmaz diye bana verdin ya.
- yaw iyi hadi ben yatar aramayın.
bu aralar yorgun ve bitkinim . sanırım tatile ihtiyacım var.
(img:#2257002)
görsel
Çok sıkıcı öfleyip pöflüyorum.
fazlaca karışık.
Neşet Ertaş türküleri ile sabahlamış, ne halde olduğumu daha fazla betimlememe gerek yok diye düşünüyorum.
görsel
görsel
Bugün bir kadın beni hamile sandı ama hiç üzülmedim. Hatta eve gelip dana gibi yedim. Eskiden olsa çok ağlardım. Bu ruh halini çok sevdim. Nedensiz bir mutluluk var üzerimde. Bipolardan kaynaklı muhtemelen.
işten eve dönüyordum. Ben otobüsten inerken bir amca da aynı kapıdan binmeye çalışıyordu ve bana "bir dakika beyefendi!" dedi.
Keşke hamile sanılsaydım.
görsel
Erkeksi bayan buse'ye okey 101'de yenildim bugün. Kendimi pazarda herkesin üzerinden ezip geçtiği ezilmiş mürdüm eriği gibi hissediyorum, evet.
g.tünü görmüş kedi gibi şu an.
ruh hali diye bir şey mi kaldı. yemek yemek uyumak depremzedeler harici bişeyle ilgilenmek kahrediyor.
Şu an ülkede kimse normal değil.
ara ara yazılanlara bakınca hezeyan, şizofreni, duygu durum bozukluğu gibi rahatsızlıkların varlığına dair çok sayıda ipucunu görebiliyor insan.
Uzun bir süredir gerçekten sik gibi hissediyorum.

Sıcak bir yere girdiğimde huzurluyum.
hiçbir şeye odaklanamıyorum. Depremde kaybolan canlar, cansız bedenlerin öylece sağda solda durması. Kansız şerefsizlerin yaptığı yağmalar psikolojimi bozdu.
görsel
Ne ruh hali kaldı ne bir şey kaldı.

ağlıyorum, hiçbir şeye odaklanamıyorum, boğazım düğümleniyor yutkunamıyorum..
Günlerdir yüzümüz gülmüyor, bir şeyler yiyip içerken utanıyorum, kombiyi açarken utanıyorum, insanlar günlerdir soğukta hayatta kalmaya çalışırken ben ve diğer insanlar evlerinde konforla yatıp kalkıyoruz, bilmiyorum ama böyle hissediyorum.
Dünyanın sonuna varmış gibiyim.

aklımı kaçırmama ramak kalmış, kalbimi çoktan çöpe atmış bir ruh gibiyim.
görsel
tek başına iyiyim, kalabalık artınca, herkes kendini övmeye başlayınca bir şey oluyor. yoksa müzik, çay, kahve, kafa dinleyince ruhun sakinliği yetiyor.
güncel Önemli Başlıklar