sözlük yazarlarının itirafları

Bundan sonra hayatımda zamanı ne olursa olsun sadece bir kişi olacak. O da evleneceğim kişi bu sefer kararlıyım. Hayatımda vereceğim ilk ve ciddi gerçek karar oldu bu.

Evlenmeden hamile kalanlar, sonra sahiplenmemeler, ortaya dökülen sırlar. Yalan mı gerçek mi Allah bilir. Fakat Korktum ben resmen..

benim artık umudum yok.

Dualarımda hep güzel bir ölüm, hayırlı bir ömür isterdim. Şimdi ise tez vakitte Azrail in kapımı çalmasını bekliyorum.

dun bahsettigim yazardan aldigim mesaj beni oyle mutlu etti ki..

gitme,n'olur.
bak, beş harf iki hece.
sadece bu kadar.
gitme, hep bir yerlerde, buralarda, yüreğimin olduğu her yerde ol.
ben, bağlandım. çok hem de.
benimle kal.

Kucuk karanlik odamda lambayi yakmadan siyah perdelerimle yalniz basima oturup icime kapaniyorum geceleri daha kolay oluyor kimse bilmeden yalnizligin keyfine variyorum.

birisi bu başlığı canlandırsın ya da gündeme getirsin diye bekliyordum pusuda. evet artık yazabilirim. başka bir sözlükte başlık gördüm de oradan aklıma geldi. buradaki birisinin fotoğraf paylaştığında sürekli ''umarım elleri de fotoğrafın içindedir ya da ellerini görürüm umarım'' diye içimden geçiriyorum. ellerin çok güzel. utanç verici gerçi. uzun zamandır fotoğraf paylaşıyor mu bilmiyorum ama. denk geldiğimde işte.

evet uzun zamandır yazmıyordum yoğunluktan. ben bölüm değiştirmeyi düşünüyorum hemde tekrardan. geçen senede okudum yarı dönemde bitirmeden bıraktım. mimarlık okuyorum. isteyerek ne şehiri nede bölümü yazdım. tamamen ailemin tercihiydi ve bu tercih öyle yenilir yutulur değil. bilen yazarlar vardır bölümde sevmeden istemeden zorla dönem bitirmek nerdeyse imkansızdır. bende çok zorlanıyorum bütün ödevleri projeleri zorla yapıyorum üstelik özelde okuyorum. geçen sene bırakıp bu sene tekrar başladım sırf bizimkiler istedi diye. ama 2. kere deniyorum olmuyor işte. yapamıyorum. istemeden olmuyor. şimdi tekrar nasıl bırakırım anneme babama ne derim onca emeğe paraya yıl kaybına nasıl göz yumarım bilmiyorum. çok çıkmazdayım 4 aydır yüzüm gülmüyor. zaten annemlerden ayrı yerde okuyorum. birileri bana yardım etsin ya. naparım şimdi ben. son 1 hafta dönemin bitmesine jürim var pazartesi. sonra 1 ay tatilim var. evet herkes yaşıyor bu sorunları ama ben sadece bugün veya bu sene yaşamadım 2 yıldır karşılaştığım bir problem. benim üstüme çok yükleniyorlar sürekli arıyolarlar bırakamassın gibisinden konuşuyorlar. neden bu ısrar biliyorum iyiliğim için. hayır durumumuzda ahım şahım iyi değil şu okula dökülen para masraf bana yapılan haddi hesabı yok ve daha 4 yıl daha böyle. biri bana yardım etsin ya?

yavaş yavaş bütün hayallerimin yok oluşunu izliyorum.

okurken bir dünya hayal ettim.

bir yerele gelecektim. dünyayı biraz da olsa kendi açımdan daha güzel bir hale getirecektim.

güzel işler yapacaktım. aileme arkadaşlarıma meslektaşlarıma piyasadaki bütün düzgün insanlara ülkeme ve dünyaya yararlı bir birey olacaktım.

ama çalışma sisteminde her gün yavaş yavaş uzaklaşıyorum bu hayallerden.

biraz piyasanın böyle düzgün çalışanı kaldırmadığını görüyorsun. sonra bir yerlere düzgün gelen adam olmadığını görüyorsun. babaları sebebi ile aslında orayı hak eden başka insanlar olmasına rağmen orada bulunmasına denk geliyorsun.

sen yıllarca araştırıyorsun okuyorsun yeni şeyler bulmaya çalışıyorsun.

sonra bir adam çıkıp senin fikirlerini satıyor. ve bu adam ticaret yapmış oluyor. ticari zekası yüksek oluyor.

o adam berbat bir şekilde piyasaya mal sunup iğrenç işler yapıp buna ticaret derken çevreden bir sürü övgü alıyor.

sonra sana gelip bunca yıl boşuna mı okudun diye soruyor.

ve bu adam babası sayesinde bir firma açıyor. babası sayesinde bir yerlere geliyor. sonra gelip sana lan ben senin gibi adamları çalıştıyorum diyor.

evet sıradan dükkan açmış bir adam mühendisin ortaya çıkardığı şeyleri alıp satıyor diye mühendisi çalıştıran adam oluyor.

ve bu adam abi olunca daha çok koyuyor.

daha kitap okumamış adamların yanında çalışıyoruz ya hayaller nereye kadar devam eder bilemiyorum.

her geçen gün uzaklaşıyorum hayallerimden. her berbat ötesi gün. bu ülkede insanın şevki kırılmaktan düzelemez hale gelmiş.

Bana saygı duymayana saygı duymam gerekiyor çünkü bize öyle öğretilmiş.
Canımı yakan, yaptığım,başarmaya çalıştığım her şeyi küçük gören birine saygı duymak zorundayım.
Onun gibi düşünmediğim zamanlar bana şeytan ya da Gerizekalı muamelesi yapabiliyor,ona katıldığım noktalardaysa çok seviyor. Yani benden bir ben değil bir koyun olmamı onun peşinden gitmemi istiyor.

Sesimi çıkarmam yasak,çıkardığım an gene taşlanıyorum ne ara bu kadar ahlaksız(!) olduğumu sorgulamaya başlıyor.

Ama bana öyle dayatıldı saymam lazım onu.

Hiç okumaya bile gerek yok özetle:

canım yanıyor.

Bugün iş yerinde bir arkadaşın alenen pkk yandaşı konuşma yaptığına şahit oldum tabi artık arkadaşım değil. Neymiş sen nasıl polisi askeri destekliyorsan onlarda pkk yı desteklermiş neymiş askerler işgalciymiş şok oldum amk. Zaten ilk tanıştığımızda da sevmemiştim herkes dışladı herifi. Amına soktuğum pkklısı.

Mesela bi ürünü beğeniyorsun ya, nitelikli bi ürün ama, mesela bir müzik radyosu. Tarzına, sistemine, uygulama şekline göre, bence onu yapan, düşünen insanlarla da anlaşabilirsin.

Bu aksam elmalı turta yaptım.

bugün işten gelirken üniversitenin önünden geçtim. böyle çocuklar otobüs filan bekleyip muhabbet ediyorlardı, erkeklerde saftirik bir coşku, kızların gözlerinin içine bakıyorlar. kızlar ise heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatıyor. kıyafetler rahat, kafalar rahat, sabah 6 da uyanma gece zorla 12 de 1 de yatma baskısı yok. çıkışta kızılayda nerede otursak yoksa tunalıya mı çıksak derdindeler. ulan o an hayatımdan soğudum, aldığım maaştan soğudum.takmak zorunda olduğum maskelerden nefret ettim. otobüste mal mal öyle hayatı sorguladım, sonra baktım karşımdaki kız beni kesiyor. dedim ulan sırtımızda takım elbise olmasa suratımıza bakmazsın, kendi kendime söylene söylene indim otobüsten. öyle işte. hayat sucks yani.

ulan öğrenci olupta, cebinde 10 lirası bile olsa akşam akşam tek başına evde oturan kişinin aklına tüküreyim, biz treni kaçırdık belki de erken indik ama siz bizim gibi olmayın lan.

Kıskanç olduğumu kabulleniyorum.

Yalnızım. Çok yalnızım. Artık inkar etmeye gücüm yok.

yok ol kardeş burdan. havan bok kokuyor saçın leş gibi. uzak dur bizden. senin bed muncurunu görmek istemiyoruz. sözlükteki herkes nefret ediyor senden. artık biraz utan da yüz çevir bizden. lanetsin sen esmer bir lanet. kin dolu senin için. nefretinle ör duvarını sonra da boz ve yıkıl karşımızdan. lanetli şey seni!

Korkularım beni ben yapan asıl duygularım ..
Sanırım kırmaktan çok kırılan dengesiz ruhumun bir sorunu bu ..
incitmek yerine bazen sessiz kalabilmek ..
bir zamanlar değer verdiğim insanlara ..

saçma sapan vakit öldürmekten, ne yapmak zorunda olduklarımı ne de yapmak istediklerimi yapabiliyorum.

itiraf ruha iyi gelir, yeni günahlara yer açar.

Kürtlerle ilgili olumlu bir entry giriyor "ama ben azeriyim,türküm,lazim" sonuç olarak insanım.diyor. kimsenin kimseye kendini açıklamasına gerek yok sözlük. Birseyi savundugunda bu akıl yoksunu populasyon sana çok etiket yapistirir. Ama boşver sen yoluna bak vicdanını dinle.

itiraf edemiyorum :( .

gecenin bu saatinde cani peynirli ekmek ceken bir ben varimdir heralde.

sevgilimle bu cuma buluşucam çok özledim onu. kim ne derse desin cok seviyorum uzakta okuyor olabilir onun için 5 sene değil 50 sene bile dayanırım yeter ki sonunda kavuşmak olsun gerisi önemli değil.