bugün

Hiçbir şey bilmiyorsun.
Sadece düşüncesiz bir adam olduğumu düşünüyorsun, çünkü bunu senin için ben istedim.

Beni özleme ki, hayatına daha kolay adapte ol.
Sen baharına odaklan, mutlu ol.
Çok iğrenç bir döngünün içine saplandım çıkamıyorum. Gündüz oluyor, tamamdır diyorum konuşmayacağım bu iş bitmiştir, kendime söz veriyorum. Sonra akşam oluyor, damarlarımda oksijen değil hasret dolaşıyor. Onun gözlerini, saçlarını, gülüşünü arıyorum. Kalbim acıyor. Sabah oluyor yine aynı düzen, akşam oluyor yine aynı halt.
cinsel istediğim azaldı amk. porno bile izlemek aklıma gelmiyor. bu durum benim için iyi mi kötü bilmiyorum ama durum bu.
yine psikolojim bozuk son günlerde.
sürekli meseleleri kafaya takıp düşüncelere dalıyorum.

ailede huzursuzluk lar kavgalar ve benim sağlık sorunlarım iyice çökertti beni. 9 kişilik kalabalık bir aileyiz. geçinemiyoruz. bankaya çeyrek milyon borçlandık. üstüne tarlalarımız ipotekli oldu.
ailem dağılmamın eşiğinde. içim yanıyor. huzur bulmak için bir abinin evinde kalıyorum.
dışlanmış ve ait hissetmediğim bir dünyada rahat hissettiğim tek yer burası. ama bu gidişle burada da kenara itilmiş hissediyorum..
10-15 günde bir Demon slayer serisinin mugen train kısmını açıp kyojuro rengokunun öldüğü bölümü izliyorum. Her izlediğimde rengoku’nun küçüklüğü annesi ile sarıldıktan sonra akaza ile savaşının sonunda ölümünü izlediğim an gelince gözlerim dolu dolu oluyor. Hatta kısmen ağlıyor olabilirim.

‘Kalbini tutuştur’
Moskovaya gittim ve gerçekleri biliyorum. Kandırılıyorsunuz.
Bugün 5 yıl olmuş dile kolay.

Yazıyla da beş.
Dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum. çok büyük bir fıkra. Kim sorumlu diyorum. Yine aynı cevap karşıma çıkıyor. Bütün rutin hayatımdan vazgeçip şu anki boktan duruma düştüm. Ki bu kendime yaptığım en büyük iyiliktir. Ama bu hiçbir şeyi değiştirmiyor. Bilemiyorum.
2011 yili senle tanıştım 2024 oldu. Senle irtibatı koparmak cok mantıklı oldu.
Kötü ve yaramaz bir insan olduğunu öğrenmem 13 yıl sürdü. Sürmüş. Ben kendime kızıyorum.
Allahım birkaç gündür bir koku var diyorum odamda ama nereden geliyor bir türlü anlamıyorum. Her sabah duş alan kıyafetlerini değiştiren biriyim. Bu yüzden daha da kafayı yicektim; Ulan acaba ben mi kokuyorum falan diye.. sonra Ablamın yanına gittim. Ve kendisinden beni koklamasını istedim. Saçımı koklatıyorum mis gibi diyor. Kıyafetlerimi koklatıyorum mis gibi diyor. Ulan sorun bende değil galiba diyorum ve odama geliyorum yine aynı koku. Her yeri tarıyorum bir şey mi öldü falan diye leş arıyorum. Sonra çöp kutumu kontrol ettim. Meğersem yediğim muzun kabuğunu oraya atmışım. Günlerdir dura dura koku yapmış. Offfff.
görsel
yaşadıklarımı ve hissettiklerimi resmetmek istedim bir anda. konuşarak içimi dökemiyorum yıllar sonra çizerek döktüm bir anda. insanlar korkunç insanlar canavar.sana hayatı zehir ederler. yetmezmiş gibi bunca dehşetin içinde sırtına yapışan yük daha da yorar seni.
Harç ücretimi ödemediğim için yarın üniversiteden kovulacağım. Oh be! Dünya varmış. 35 yaşına geldim hâlâ öğrenci statüsündeydim. Bu statüden kurtulacağım çok şükür.

Bundan sonra sikseler üniversite okumam, sınava girmem. Hayatımı yaşayacağım.

görsel