bugün

yazarlarin söylemekten haz duyduğu osmanlıca kelimeler ve tamlamalardir.

(bkz: meclis i vala- yı ahkam - ı adliye)
(bkz: zillulah il melik - il - mennan)
(bkz: suz i dil)
(bkz: efkar ı umumiye)
(bkz: suz i dilara)
(bkz: def u ref)
şu'bedebâz...

inşirâh-ı sadr ile sadr-ı sâf-ı ezhâr-ı gül...

tahte'l-bahr...
(bkz: akl ı selim) (bkz: amel i salih) (bkz: ashab ı yemin) (bkz: beka yı ervah) (bkz: fecr i sadık)
(bkz: velhasıl kelam)
söylenmesi zevk veren arapça ya da farsça sözlüklerdir. osmanlıca söylenmez, yazılır.
(bkz: vaka-i vakvakiye) açıkçası olayı bile doğru düzgün hatırlamıyorum ama bu ismi hayatta unutmuyorum.
(bkz: teşkilat ı mahsusa)
bugünkü mit in osmanlı daki hali.
(bkz: sille i osmaniye)
(bkz: filhakika)

enfes.
(bkz: binaenaleyh) söylerken kültür patlaması yaşıyor gibi hissediyorum.
(bkz: ceryan ı tehlike i vuku emanetleri mabadına duhulü)
(bkz: nazar-ı dikkati decelbetmek)
(bkz: servet-i fünun) osmanlıca mı değil mi bilmiyorum ama *
(bkz: asakir i mansure i muhammediye)
osmanlıca diye bir şey yoktur. osmanlıca denilen de zaten türkçenin kendisidir.

bu osmanlıca cümleyi söylemeye bayılıyorum.
cemaziyyülevvelini s.keyim.

(bkz: evveliyatını sikeyim)
(bkz: murat cemcir)
dehşet-ül vahşet.
(bkz: tevhid-i tedrisat)
(bkz: bintulineb)
Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi,
olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi.
Fevkaladenin fevkinde, yada buna benzer bişey olmalı.
şu'yûu vukûundan beter.
(bkz: zillullahi fi l arz)
--spoiler--
allah'ım kürde fırsat verme dehre sultan olmasın,
pabuç ayağını sıksın iflah olmasın,
vur sopayı al haracı karnı bile doymasın,
bu çeşmeden gavur içsin, rum içsin,
kürde nasip olmasın...
--spoiler--