szymon zimorowic

Gizli bir mağara var , insanların ,

ibikli bir kuş tarafından uyandırılmadığı ;

Güneşin ışıklarının giremediği ve yalnızca ,

Kurşuni bir ışığın , sonsuz karanlığı beslediği.



Dingin bir zindandan ,

Unutkanlığın suyu damlıyor ,

Onun tatlı mırıltısıyla , düşler ballanıyor ;

Kara kanatlarıyla uçarken , özlemle gece ,

Kararmış bu yapının üstünde. *