sokaktan geçen kadın

bir turgut uyar şiiri.

önümden geçen güzel kadın,
şimdi evine gideceksin.
buğulu camların ardında, geceye karşı
soyunup döküneceksin...

aklıma gelenleri bağışla
insanız, neler düşünmeyiz!
bir görüp bir yitirdiğim, hayal meyal
beyaz göğsün, gerdanınla kimbilir
kimlerin koynuna gireceksin...

ömrümüz yükte hafif, pahada ağır
amanvermez haramilere kaçırılmış.
hem olmuş, hem olmamış istediğimiz.
belki, bana düşündürdüklerini, birgün
sen de düşüneceksin...

sokaktan geçen kadın
tekrar dönüp bakabilseydin bastığın kaldırımlardaki ayak izlerine
her adımın da neler takılıyor gözlerine?
yanından geçenlerin rüzgarı esiyor yüzüne,
"taa..." kadar uzaktayım, gözlerim zar zor seçebiliyor uzun saçlarının da eklendiği üşümüş bedeninin gölgesine.

kendi ayak seslerini bile duyamadığın,
korna sesleri ve net olarak duyulup anlaşılamayan birsürü kısa kısa insan tınısı...
aklında başka bir düşünce yer etmişken, gözlerin yönlendiriyor ayaklarını,
aklın başka bir şeyi düşünmekten yorulmuşken ayakların başka bir şehre doğru gitmeye doğrulmuşken, bu ayaz üzerini kat kat örttüğün bedenine sokulmuşken yürüyorsun hâlâ...
"taa..." kadar uzaktan göremiyorum artık seni, geçtiğin sokağı dolduruyor insanların kalabalığı.
seçemiyorum aralarından seni ve göremiyorum gözlerimin menzilinden çıktığından beri.

sokaktan geçen kadın...
başka bir şehirde de olacak kaybın.
kim bilir telaşına ne umutlar kattın?
niye hâlâ daha kulaklarımda duruyor, acelesi hâlinle hızlıca attığın her adım...
v.ç.

Bir kız için baştan aşağıya süzülüp neyi yanlış giymiş nasıl uymuş diye bakılan yeri gelip kıskanılan yeri gelip alay edilen mahsun varlıktır.