sokaktaki kardan adama derdini dökmek

bu beyaz ve ıssız ülkede insanı mutlu eden sebepsiz bir huzur var. ölümün rengi beyaz mı yoksa siyah mı diya tartışmaya girse benliğim, hiç düşünmeden beyaz der. nedeni yok. sadece içgüdü.. beyaz; aynı zamanda mutlululuğu da çağrıştırıyor sanki. bir bıçağın iki keskin tarafı da aynı. sınır sadece siyah gerisi teferruat falan...
çocuksu neşelerle ve gündüzün o beyaz ölüm huzurunda yaradılmış, gözleri kömürden kara ,burnu ateşten turuncu kardan adam: söyle bana.. geceninin bu ıssızlığında var mı bi' cigaran? tamam al o zaman. cigaralar senden şarap benden olsun. düşelim tropikal iklimlerdeki sahil düşlerine. sabaha sadece atkın ve eline tutuşturulan süpürgen kalsın.
süpürelim aklımızı. buharlaşalım bu güzel tuzlu sahilde..

balıkla konuşmanın, yan evresidir akabinde kişi dur lan yanına kardan kadın yapayım da sen benim gibi olma, hadi yine iyisin köfte kardan kadının da çok güzel oldu hee diyip gülebilecek kişi eylemidir şizofreniklik böyle böyle başlıyor aman diyim *

oha çok mantıklı bir eylemmiş nasıl aklıma gelmedi bugüne kadar dedirten eylem. bizde gidiyoruz ona buna dert döküyoruz lan.

kardan adamımı kendim yaptım tek başıma kendim taptım girmesinler havaya

kardan adamı dert sahibi yapıp iç sıkıntısından erimesine sebeb olunabilir.