bugün

çocukluğumda 8-9-10 yaşlarındayken ''iftarlııııık piiideleeerr'' diye pide satardım lan. O günlerimi düşünerekten ramazanın ilk iftarında çocuklardan pide alıcam dedim ama 1 tane pide satan çocuk kalmamış. Oysaki çocuk olmanın ramazandaki en büyük özelliğiydi pide satmak benim için. Hatta pideden kazandığım parayla gidip bisikletimi tamir ettirmiştim kendi başıma. Şimdiki çocuklar sokağa bile çıkmaz olmuş. Ne top oynayan var ne saklambaç.

Ulan biz akşam karanlığında babalarımız işten gelinceye kadar eve girmek bilmezdik. Bu devrin çocukları malesef pısırık büyüyor, çocukluğunu yaşamadan.

Kağıttan oyuncak gemi bile yapmamıştır bunlar, yüzdürmemişlerdir yağmur sularında.