sevmekten yorulmak

sürekli hata yapan sevgiliyi ,ona duyulan sevgiden ötürü sürekli affetmek, sürekli katlanmak , sürekli fedakarlık yapmak sonucunda hissedilen yorgunluk.

(bkz: tövbeler ola)

sadece seviyorsan ama sevilmiyorsan ortaya çıkan acı verici durum. ilk başlarda mutlu olursun sevdiğin biri var diye. karşılığı yokken "olsun zamanla düzelir" yalanına aldanırsın. sonra zaman geçer. ve sen yorulmuşsundur sevdaya karşı ve sevgiliye karşı. işte o zaman hayatın sadece komada yatan bir hasta gibi makinaya baglı yaşarmış gibi geçer. bitiksel hayattan dönmek için ise sadece beklemek gerekir. ya peki uyanamazsan?

(bkz: sevmekten kim usanır)

karşılıksız aşkların hazin sonudur.
o kadar çok seversiniz ki gözünüz kimseyi görmez, tek bir bakışını yakalamak adına maymuna dönmeye razı olur, tek kelimesini duymak adına olmadık şeylere kalanır, msn de saatlerce beklemek bile gelecek ümidiyle ayrı bir anlamlı gelir insana... sonra bir bakmışsın ki hep kendinden vermişsin. sana kattığı sadece birkaç kelime, gülümsemesinin verdiği huzur ve varlığıdır ki bir zaman sonra varlığı bile ağır gelmeye başlar insana. tamam aşkın bu çeşidini kendin istemiş olabilirsin ama kendini; "bu kadarı da fazla ama ya" derken bulduğun an yorulmuşsundur içten içe... o maymunlaşmalar, beklemeler, fırsat yakalamalar bedeninden ziyade ruhunu yormuştur insanın. sonra bir bakmışsın ki sevginin boşa çabalanması ile sevginin ne derece boşa harcadığını, neler uğruna oradan oraya sürüdüğünü düşünür, bu duruma yanar ama sonunda durumu kabullenmekten başka elinden bir şey gelmez ne yazıkki...

6 sene sonra başıma gelen amına koyulası bir histir efendim.

6 sene önce kimsenin hayatımda yer edinemeyeceğini düşünürken hayatıma giren, gece-gündüz demeden aklımı eden, defalarca bir araya gelip tekrar ayrıldığımız, yerine göre kanka yerine göre sevgili pozisyonuna geldiğimiz ama her defasında kavga ederek, karşılıklı kırılarak son verdiğimiz bir ilişkiler bütününde başıma gelen bokun adı sevmekten yorulmak.

belki de her defasında hayal kırıklığına uğradığım için yorulmuşumdur; ki bu durumda "sevmekten yorulur mu insan düdük! sen zaten sevmemişsin senin ta aq!" diyenlere bi açıklama olur.

sevgisine karşılık bulamamış ya da istediği gibi sevgi yaşayamamış insanların kullandığı bir isyan tabiridir.

aslında gerçekleşen şey, sevmekten yorulmak değil, sevilmemekten yorulmaktır. bu da bir çeşit gönül yorgunluğudur.

herşeyin iyi gitmesinin verdiği yorgunlukta olabilir.

her şey üzerinize gelmeye başlar. tüm hayatınızın onun etrafında dönmesi sizi sıkmaya başlamıştır.

çeşitli versiyonları vardır bu hadisenin çoğunluğu platoniktir tabi karşı tarafın haberi olmaksızın içişlerinde büyüyen sevginin zamanla karşılıksızlığından usanmaktan gelir.

ama en kötüsü bir ilişki içindeyken yaşanılanıdır dostlar.

seversin çok seversin birliktesindir de görünürde mükemmeli yakalamışsın gibi gözükür...velakin işler hiç öyle gitmez

karşı tarafın senin ona öyle dolu dolu baktığın gibi bakmadığını görürsün.
o ne kadar seni hiçe sayarsa saysın sen sevginden yemeğe devam edersin.
bütün kötü özelliklerini sevginle yok edersin kendi gözünde.
zira onun varlığı senin için bu hayatı çekilebilir kılan yegane şey iken sen onun için gündelik bir alışkanlıksındır.
ne yapsan ne etsen eksiksindir onun gözünde ama tuhaf bir şekilde her şey devam eder, hala onun elini tutarsın mesela, hala onun vücuduna dokunabilme hakkı sendedir.

ama yetmez iki kişilik bir ilişkide platonik gibi hissedersin, git gide değersizleşirsin kaybolursun zira artık senden bile önemli bir kişi vardır hayatında..

artık bütün bunlara neden olan sevgin sana yük olmaya başlar.bir filozofun da dediği gibi insan her istediğini yapar ama ne istediğini seçemez misali sevgin zorunluluk olmuştur artık.

aslında tüm yorgunluğun sebebi sevgi de değildir büyük ölçü de beraber olmana rağmen bir gün yarı yolda bırakılacağını bilmektir.

"sevmekten kim usanir? Tadina doyum olmaz, hangi gonul uslanir ahhh sevenle oyun olmaz."

ben seni seviyorum da seni sevmeyi eskisi kadar sevmiyorum
durumudur!

insanlar aşklarına o kadar sadık olsalar bu kadar çoğalır mıydık? Demek ki sevmekten usanılabilir, bıkılabilir, yorulunabilir, normaldir. Aşk tabiatın bize verdiği en güzel illüzyondur. Tadını çıkarmak gerekir, bokunu değil. Neticede çoğalmak gereklidir, türün devamıdır, yaşamın gereğidir... galaksiler, yıldızlar, gezegenler döner, insanlar aşk yapar.

aşka küsmektir.

sürekli kişinin değer, ödün, fedakarlık, ilgi, sevgi vermesinden karşı taraftan bir şey göremeyenlerin kronik yorgunluğudur.

Karşılık bulamamış bir aşkı bitirememek sevdiğini unutamamak yorar insanı.

Kırılsın ellerim neye yarıyor?
Gençliğim gidiyor tutamıyorum...

Tanrı bana vermiş yorgun ayaklar,
Aşkımın peşinden koşamıyorum...

Defalarca hayal kırıklığına uğramış kişilerde görülen hadisedir.

Uzaktan sevmekten yorulmaktır.

(bkz: sevişmek istemek)

Birisini ne kadar çok seversen o kadar yorulursun. Söylemek istersin konuşmak istersin ama cesaretin yoktur. Çok fena yorar adamı kolay kolay geçmez.