sevilmiş olma isteği

doğal bir insan güdüsüdür.
"keşke benden nefret etseler" şeklinde düşünseydi o anormal olurdu.

sevilmemiş olmayı kabullenmekle beraberdir.

herkesi sevip de karşılığında aynı muameleyi görmek isteyen bir insanın haklı isteğidir. sevdiği kadar sevilmiyor insan, orası ayrı.

bencillik değildir.

ne var ki bunda. sevmişsindir birilerini, her gün, her an onu düşünürsün. o sana tebessüm edince dünyalar senin olmuş gibi olur. ama o seni sevmemiştir, senin onu sevdiğin gibi sevmemiştir yani. sonra düşünürsün, 'ne olurdu ki o da beni sevseydi?' diye, her insan sevilmek ister. ha, karşı tarafın sevmemesi de onun sevmekten vazgeçeceği anlamına gelmez. ama sevilme, veyahut sevilmiş olma isteği bencillikse
size göre,siz dahil, insanların tamamına yakını bencildir. ve ben bencil olmaktan hiç şikayetçi değilim.

Baslik "sevilme istegi" degil, "sevilmis olma istegi"dir. Yani gecmisinin bir doneminde birileri tarafindan, herhangibir sebepten oturu yalandan degil gercekten sevilmis, begeni gormus, birilerinin kalbini isitabilmis olma istegidir ki gayet insani ve saydam bir istektir.