bugün

açmayın şöyle başlıklar. oturup hüngür hüngür ağlayacağım.

kimseyi gerçekten sevmemiş kadar kötüsünüz. kimseyi yolunuzu uzatacak kadar sevmemişsiniz. ilişkilerinizden yapaylık akıyor bu yüzden. o lüks arabalarınız göz doldurmuyor aksine sergilediğiniz gösteriş mide bulandırıcı duruyor uzaktan. içine düştüğünüz samimiyetsiz ve leş halleriniz dışarıdan nasıl görünüyor bir bilseniz.

ben artık yolda sohbet ederek zamanın nasıl geçtiğini anlamadığım birisiyle mahallemin başına kadar yürüyerek gelmenin, ardından içimdeki heyecanlı bir buruklukla ona veda edip tek başıma eve yürümenin hazzını yaşayamacağımı biliyorum ve bundan üzüntü duyuyorum.
Sevgilisinin önüne belediyeyi sermiştir. Helal olsun.
hakkında konuşulmaması gereken erkektir. insan görmek istediği değeri verir karşıya.
En son sevgilim olduğunda eve atla bırakıyordum.
https://m.uludagsozluk.com/e/44031550/

Zamanında böyle bir şey yazmışım ve cidden aksini düşünemediğim zamanlardı. Böyle biri var şimdi hayatımda beni biraz daha görebilmek için metrobüsle gidiş dönüş iki saatlik yol çekiyor inanamıyorum gerçek olduğuna. Bir insan birini bu kadar sevebilir mi? Yazdıklarıma o zaman inanmasam da resmen bir bir yaşadım. Aşırı garip.

Ve yazdığım gibi yolda sohbet ederek mahallemin başına kadar geliyoruz sonra bazen dakikalarca sarılıp mutluluktan yanaklarım uyuşmuş bir şekilde evin yolunu tutuyorum.

Günün birinde bitsin ya da bitmesin ben bunu tecrübe edebildiğim için çok şanslı hissediyorum kendimi. Artık sevgisini bu şekilde yaşayanlar kalmadı çünkü. Sevmenin anlamını metalarda arıyoruz gerçek olanı, saf sevgiyi hiç bilmiyor çoğumuz...