bugün

benim bu. bir cumartesi gününü daha evde mal mal oturup 24kitchen tv, discovery science izleyerek ve yer yer internette gezinerek geçirdim. bazı insanlar hafta sonunu iple çeker ama şahsım adına bu durum tam tersi. hafta içi mesai saatlerinde yoğun iş temposu, bana yalnız ve çaresiz olduğum gerçeğini biraz olsun unutturuyor. yalnız ve sevgilisiz hayat insanı tüyleri yolunmuş tavuğa çeviriyor. tek başına yemek yapmak , tek başına yemek yemek , tek başına alışveriş yapmak , tek başına film izlemek bir süre sonra amansız bir kısır döngüye dönüşüp , insanın psikolojisini alt üst ediyor. bu durum 2011 yılından beridir beri süregelen bir çaresizlik sendromuna dönüştü.
benim.ustteki yazar da gelecekte ki versiyonum.
dost kazığı yemeyecek,aşk acısı çekmeyecek insandır.
seçicidir.
kafayı yiyecek insandìr. sosyal olmamdaki en büyük engel fakirlik cafeye gidip bir çay içecek parayı bazen zor buluyorum. ama dostlarım var onlarında maddi durumu pek parlak sayılmaz bir kaçı dısında. dün 30 km bisiklet sürdük beraber. yarìnda denize gidecez. bunlar bedava şeyler. ha sevgilim niye yok derseniz güvenmiyorum hic birine sevgili olmak icin sevgili olmak biraz salakca. sex yapacam diye sevgili olmayı hic saymyorum bile.
Sevgiliyi siktir edebilirsin ama arkadaş olmadan da yaşanmaz ki.

Gerçi okudum ilk entariyi ben yalnız kalmak istiyorum başaramıyorum. Yalnız yemek yapmak, yemek istiyorum. Balkona çıkıp tek başıma sigaramı içmek istiyorum olmuyor. Bıktım yemin ediyorum bu durumdan. Yalnız kalmak istiyorum lan allahsız sözlük.
Bu durum uzun sürerse Boşa yaşadığını hisseden kişidir. Hayata olan inancı tükenir yaşama isteği kalmaz kitap okumak film izlemek gibi basit aktiviteleri bile yapmak istemez hiçbişeyden zevk alamaz. Kendine güveni sıfırın altına iner.
ikisine de aahip oldum çok şükür. Ama ikisine aynanda sahip olamıyorum genelde sevgilim varken dostlarımı kaybediyorum dostlarım varken sevgilim olmuyor. Arkadaş çevrem var ama adam akıllı bi dost bulamıyorum sinirlendiğimde üzgünken arayacak dost bulamıyorum. Hangisi daha iyi bilmiyorum ama arkadan bıçaklanma ihtimalin olmuyo kimsen yoksa eğer.
işte o kişi benim.
şu an olmakta olduğum kişi.
Olmak istemediğim bir insan türü. Allah'a şükür çok iyi arkadaş çevrem var. Gülümseyin belki birşeyler değişir.
Beni tarif etmişsiniz. Burdayım.
akşamları eve gidince canı dışarı çıkmak, ortamlara girmek, konuşmak vs. istemiyorsa mis gibi totoşu devirip yatmakta olan insanlardır.
Ben sayılır mıyım emin değilim. Bir arkadaş çevrem var ama meşgul olduğumu iddia ederek görüşmüyorum. Telefondan mesajlaşıyorum sadece.
Sevgili zaten hak getire.

Sonuç, ağır asosyallik.
baya kalabalığız kimsesizler olarak.
Herkeste bi kafka tripleri. arkadaş gidin bi sinemaya tiystroya kafeye kütüphaneye bahçeye parka bi selam verin insanlara.
Az biraz benimdir. Sevgilim yoktur. Elim yüzüm de düzgün. Hain insanlar...
sadece adı 'arkadaş' olup, sözde arkadaşlık bağına girdiğinizi anladığınızda "sikerim ulan" diyerek çoğuyla muhatap olunmayıp, bu kişileri hayatınızdan çıkarttığınızda gerçekleşecek durum. iyi mi hayır; kötü mü hiç değil. kendinde sorun aramaktan bir süre sonra arınıyor insan, kafa dengi ve samimi insanların azaldığından dolayı en doğru kararı verdiğini anlayabiliyor. zaten bir süre sonra insanda kaynaşma isteği kalmıyor, var olan saçma insanları da def etme ihtiyacı hissediyor, 1-2 gerçek dost yeterli sanırım. ya da öbür seçenek çok da ince eleyip sık dokumamak; varolanların vasfına bakmadan samimiyetsiz bir çevrede sahte mutluklar atarak dolanabiliriz, çoğu insanın yaptığı gibi .
Yalnızlıktır.
Sevgili olmaması anlaşılabilir bir durumken, arkadaş çevresinin olmaması pek de doğal olmayan bir durumdur.
Kalabalık arkadaş grubuna gerek yoktur lakin sağlıklı her bireyin arkadaşları olmalıdır.
Yoksa kendini sorgulamalıdır.
Liseden arkadaşlarım ileride mesleklerini icra etmek üzere başka şehirlere gitmelerinden sonra içinde bulunduğum durumdur.

Onlar gitti gideli ne arayanım var ne soranım.

Burda bi tane kız var her gün mesaj atıyot halimi hatırımı soruyor sağolsun.

Onun dışında zıfır.
benimdir. hemen hemen her cumartesi tek başıma limandaki köprüye çıkıp yiyişen çiftleri izliyorum. taş atarsam ayrılıyorlar.
Telefon rehberi falan da boştur şimdi.
Benimdir.

Sadece aile üyelerimin telefon numaraları var.

Çok kötüsünüz.
Arkadaş çok maalesef sevgilim yok.
üniversiteyi online okumuştur, yoksa pek imkan vermedim