sevgilinin ismi

vücuda kazınasıdır.

(bkz: aşığın fikri neyse zikri de odur)

her ezgide, her türküde akıldan geçendir.

kimi zaman iyiliği güzelliği, kimi zaman kötülüğü çirkinliği tasvir etmek için kullanmak istediğiniz deyim niteliğinde bir kelime.

yatağa işenilesidir.

abartılmaması gerekendir. hakimiye isminde sevgisi olan ne yapsın ya la?

vücuda kazınılmayasıdır. zira o sevgili silinince gönlünden onu kazıttığın yerden sildirmek de dert olur.
benim sevgilimin ismi çok özeldir. kimsede bulunmaz öyle. çünkü o benim sevgilimin adıdır.

segiliye ad olan kelimeye isim denir,

seven hiç, sevilen hiç,

geçmiş piç, gelecek piç,

kulaklarımda yankılanan

dilimde çevirdiğim

bir o yana bir bu yana büktüğüm

bir senin adın vardı

adın vardı haysiyetindi

adın sevilen senin adın.

adın gitti etin kaldı

kendin gittin resmin kaldı

sözün gitti yazın kaldı

bahar gitti kışın kaldı

harab kaldı viran kaldı bitap kaldı

sen gittin.

adını koymadığın nefretin kaldı.

sevgilinin ismi denilince akla şöyle bir şey gelir, 2 kişi ve bu insancıkların elbet bir kağıda, ağaç kavuğuna, ders çalışırken kitabın köşesine, not alırken gizli bir yere 2 isimden biri birlikte yazmadan durulmaz. Kendi tahlilimdir, önce sevgilinin adı yazıldıysa sevilendir, kendini önce yazıyorsan ben merkezcisindir.

kesinlikle dövme yapılası değildir.

ilişki başında yerine ''aşkım canım cicim, sevgilim, çiçeem, böceem, bebeem'' ilişkinin sonunda '' hayvan, çakal, köpek, öküz ve bilumum küfür sözcükleri'' gibi ibareler kullanılan isimdir.

yani her durumda en az kullanılan isimdir efenim. aksini iddia eden?

kezban olasıdır.

Çocukluktan beri en sevdiğim,hatta abartıp çocukken bu isimde biriyle evleneceğime kadar götürüp,en sonunda o isimde birini hiç tanımayınca çocuğumun ismini bari koyayım derken karşıma çıkıp aşık etmiş olduğu için önemlidir benim sevgilimin ismi.