bugün

eski sevgilileri, belki de birlikte olduğu, öpüştüğü insanlar...
düşünmeden duramıyorsun gerçekten seviyorsan.
hayatını zindana çeviren sendrom.
tıp dilinde; "rahat mı battı amk delisi" gibi bilimsel bir adla anılan sendromdur.
Ben bu kadar saçma bi şey daha duymadım.
Kimse aziz nicholas ya da rahibe brigitte değil. Herkes bunu anladı sanıyorum artık. E bunu bile bile sendroma girmek niye? Sevgili yapmayın o zaman.
Bir diğer gariplik de o kişi şu an sizinle beraberse siz varsınızdır hayatında, beyninde, kalbinde. Sizi gerçekten sevdiğine inandığınız birinin geçmişi zaten "geçmişte" kaldığı için önemli olamaz. Fakat siz ne karşınızdaki kişinin kalbine güvenebiliyorsunuz ne beynine. Kıskanmanızın, saplantı haline getirmenizin sebebi bu.
Samimi söylüyorum, böyle kadınlara/erkeklere çok üzülüyorum. ikili ilişkilerinde hiçbir zaman iç huzuru tam olarak bulamazlar.
gecmisinde kiminle birlikte olmus, kimi opmus vs. bunlari hazmedemiyorsan hemen ayril zaten.
o insanlarla bir cok sey yasamis sevinmis, uzulmus, hatalar yapmis ve bunlari yasayip sana ulasmis sonuc olarak.
gecmisiyle kabul edip sevmek en sagliklisi.
sen ondan önce yatip kalktigin kari kizin haddi hesabi yokken ondan 0 km. olmasini bekleme acizligi
kimseyle çıkmasın demiyoruz da ileri gitmesin, ölçüsünde takılsın.
aynen ölçüsünde kalmak önemli zaten ama bunu yapan yapabilen yok neymiş güvenmiş neymiş çok sevmiş he ya he bahaneler hep aynı.
Kıyaslanma korkusundan mütevellit takılı kalmadır.

Lan acaba geçmişindeki kişi benden daha mı iyiydi, düşüncesi insanı yiyip bitirir.

Olm takılma bunlara zaten senden iyi olsaydı sevgilinin geçmişinde kalmazdı.
ya sevgiliye güvenmiyorsundur ya da kendine. Başka açıklaması yok. Gerçekten sevmekle ise hiç alakası yok.
kurabildiğimden ikisiyle de yakınlaşmam zaman almadı. sevgilisi 10 dakika sonra bana sarılarak
ağlıyordu. epey konuştum. cool bi şekilde ama. sakinleştirdim. ikisine de güven verdim.

her ne kadar aniden dayak yemişse de dayak yemişti işte. üstelik tek kişiden. ve sevgilisi yanında dayak yiyen erkek ne olursa olsun çirkin bir görüntü taşır. bunu zaten kızın acımayla karışık bakışlarından hemen çıkarabiliyordum. üzülüyorum ama artık onu sevemem, hafif tiksiniyorum da sanki, ama şu an bunu kabul edemiyorum bakışı.

o gece sabaha kadar hastanedeydim. kızla. kimsenin öğrenmesini istemediler. ne aile ne arkadaş ,sabah kahvaltı ettik beraber. 2.5 ay sonra ayrıldılar ama. uzun sürdü sayılır. ben 1.5 sonra seviştim gerçi.