bugün

pink floyd'un psychedelic şarkısıdır, ayrıca alkollüyken dinlenirse lsd etkisi yapmaz. lsd etkisi yapan ise alkolü içtiğinde insanı farklı triplere sokan aciz beyindir.
Pink Floyd’un mistik şarkısı. Alkollüyken dinlenirse lsd etkisi yapabilir.
bağrıma bastığım şarkı. bizim topraklardan çıkıp gelmiş gibi.
bir daha yaratılması mümkün olmayacak başyapıt.

bana göre en iyi versiyonu "live in pompeii" dedir.
gerçek tadını almak için esrar içip dinlenmesi gereken pink floyd eseri, şaheseri hatta, eser yetersiz kalır.
Bir yerde okumuştum ve umarım gerçek bilgidir. Bütün grup üyelerinin olduğu (syd barrett ve david gilmour'un da olduğu yani) tek şarkı buymuş.

Edit: doğru bilgi.
bunun pompeii videosunda, nick'in atağı biterken, davula son vuruşunu yaptığı anda, karşınıza aniden rick wright çıkar ve "reiisss!" dedirtir. ve reis gibi çalar. evet, reis denince aklıma rick geliyor... huzur içinde yat...
bu emri veren kaptana direkt dalıp görevden alaşağı etmek lazımdır.
ummagumma'daki konser versiyonu, a saucerful of secrets'teki stüdyo versiyonundan kat kat daha güzeldir.

nick mason'un ataklarında kafa yapma oranı çok yüksektir.
vahşi bir pink floyd şarkısı.
on numara beş yıldız pink floyd şarkısıdır. içinde doğu ezgileri barındırır ama bunu dinlerken 2 kez şantiyede simav depremi maruz kaldığımdan mıdır bilmem her açtığımda ürpetti oluşturuyor bende, sanki deprem olacak gibi hissediyorum.
"...whether the sun will fall in the evening
will he remember the lesson of giving?..."

"...akşam güneşin alçalıp alçalmayacağına dair
anımsayacak mı adam boyun eğişten aldığı dersi?..."
bir klibi var ki sübliminal mesajın hamuha gomush!
pink floyd'un en derin şarkılarından sadece biridir..
drum vocal aşmıştır.
mürettebatı galeyana getirebilecek bir ingilizce emir.
kelimelerle anlatılamayacak güzellikte olan pink floyd şahaseri. girişi, aradaki ritim tonları. her şeyiyle müziğe ait ne varsa size en yalın haliyle yansıtır. üzerine echoes dinlenirse etkisi ikiye katlanır.
şuan fenalardayım, fenalara iten şarkı.
Ünlü ingiliz rock grubu Pink Floyd'un en etkileyici parçalarından birisidir.
1972 yılında Pink Floyd'un Pompeii'de verdiği konseri esnasında da dillendirmiş şeklinin video klibi de mevcuttur. Bu şarkı dinlerken alır götürür, 10 dakikanın aslında ne kadar kısa bir süre olduğunu kanıtlar.
atmosferik rock olarak nitelendirebiliriz. lsd nin faydaları efendim.
kime dinlettiysem ''bunun kafası çok başka hacı, ayık kafa dinlenmez mesela bu şarkı, belli bir psikolojik durum lazım bunu dinlemek için...'' diye uzak durdu bu şarkıdan amma sabahın ilk ışıklarından gecenin bir körüne kadar hiç bir şeyi umursamadan dinlenilebilecek bir şarkıdır kendisi. biraz ciddi düşünüyorum sanırım şarkıyla. *
halüsinasyon gibi bir parça. pink floyd un en iyilerinden demek yanlış olmaz sanırım.
dolu kafayla dinlemeyin ben uyarayım.
live at pompeii versiyonunda nick mason ve roger waters tek kelimeyle yardirmistir. dunya psychedelic sarkilar aleminde en ust sirada olmasi gereken iki sarkidan birisidir. digeri icin; (bkz: careful with that axe eugene).
live at pompeii versiyonunun, alkol ve benzeri kafalarla izlenmesi sakıncalı olan parça. rick babanın klavye solosu sırasında girilen halisünasyondan çıkılmama ihtimali mevcut. o derece.
hakiki floydçulardan başka bilenine rastlamadığım şarkıdır. live at pompeii versiyonu en güzel olmakla beraber, klibinde nick mason'ın şarkının ortalarına doğru gidip gidip geldiği, adeta nirvanaya ulaştığı gözlerden kaçmaz. 2.45 ten sonra başlayan solonun altını ayrıca çizmek lazım gelir.