seni unutmaya çalışmak da varmış

asla vazgeçmem dediğiniz sözde hayatınızın aşkından ayrılmak zorunda kalmak, unutmaya çalışmak ve bu duruma içerlemek halinin en masum, en sancılı ama en kabullenmiş söylemi.

aşk ne acı.

aşkı yanlış kişide harcayıp unutmaya çalışmak... daha da acı.

keşke sevenleri ayıracak hiçbir güç olmasaydı.

kendileri bile aşkı bitirecek güce sahip olmasaydı.

aşk... çok acı.

unutmaya çalışmak, en yaralı sancı...

(bkz: beni unutma)

acı bir olaydır üzüntünün en zirvesinde yapılacak reçete şudur güzel bir sigarayı kovalamak bu esnadada gitar çalarak içini dökmek boşsa oda bağıra bağıra saçmalamak.

(bkz: hayırlısı be gülüm)

Buradan cikan ana, hatta baba fikir; kimseyi hayatinin merkezine koymiyacaksin !

O'nun Yanlis insan oldugunu anlayip, bittince de fazla goz yasi dokmiycen !
Niye?
Eeeee hic degmez de ondan.

Basa dogru olaylari sarip, ufaktan bi chek in yaptin mi; olayin ilk rehavetiyle goremedigin ya da "olur oyle duzelir zamanla" dedigin dangozluklar silsilesi yuzune carpar ve "ohhhhh be iyi ki kurtulmusum" dersin.

Hayat, degmeyecek insanlarin arkasindan agitla harcanmayacak kadar guzel, ayni zamanda da kisa.

"Hic kurusluk insanlara cok kurusluk muamele" yapinca, o insanin hic olmayan degeri artmaz.

Kisinin Yasam standardina gun gectikce daha fazla zarar veren "insan" hic olmasin daha iyi.
Ozellikle uzun vadede; Yoklugunun varligindan cok daha Hayirli oldugu ortaya cikar.

çatı katı'nın vurucu cümlesi.

Hayat yorucu bir yol. Yolcunun yolda gördüklerine şaşırmasıdır.