bugün

Yalnızlığa iten her şey. insanı mutsuz eden olaylar sinsilesdir.

Yalnızlık ve kahpece düşünceye sahip olan insanlar...
genel olarak kırığım. biraz kafadan, biraz kalpten. kırıldıkça da kırılıyorum. paramparçayım sözlük ama çok komik ki; kendimi öyle olmadığına ikna ederek yaşamaya devam etmek zorundayım.
verdiğim değeri alamamak beni mutsuz eder. sadece flört için söylemiyorum tüm ilişkiler kapsamında.
Narlı şampuanımın bitmesi,
Şarjda unutulan ama şarj olmayan usb kablosu ,
Gül suyu :/
Beni mutsuz eden net; Hayallerinin peşinden koşamamak.
kisisel seyler degil.
gazetelerde ve medyada hergun gordugumuz taciz tecavuz ve cinayet haberleri.
aslinda bu toplum olarak hepimizi mutsuz ediyor sanirim, zira ulke olarak bir depresyonun icindeyiz.
Şu an tek mutsuzluk sebebim derse gitmek zorunda olmak, okulla aynı sokakta otursam bile üşeniyorum gitmeye.
Daha genel düşünürsek yine aynı sebebin daha kapsamlı hali, hayallerimi gerçekleştirmek için önce okulu bitirmemin gerekmesi, keşke bu kadar garantici olmasam, o dünya turuna şu an çıkıp her şeyi geride bıraksak...
herkes için bir neden vardır. Sevgisizlik, fakirlik, her gün aynı şeyler, aile içi durumlar, şiddet vs... Keşke bunlar olmasa.
insanların menfaat için herşeyi göze alması tahammül edilemez.
Mutsuzluğumun Nedenini Bilememek.
Başkaları için canla başla kendi işim gibi sahiplenme duygusu ile çalışmak. Sen böyle çalışırken başkasının dünya yansa umrunda olmayacak gibi çalışması da beni ayrıca mutsuz ediyor. Başkaları daha çok kazansın diye çok çalışmak beni gerçekten mutsuz ediyor.
serotonin dusuklugu.
hayatın komple kendisi. bu ülkede böyle.