senden gittiğimden beri

gitmek zorunlu ise hayatın zindana döneceğinin ifadesidir.**

olsa olsa yılmaz erdoğan şiiri dir bu evet ya da ne biliim neyse zaten hayattan dakikalara çıkar yakında *

"... artık aşka inanmıyorum. ne tutulan eller, ne öpülen dudaklar ne de birleşen bedenlerin hiç bir derinliği yok artık. ama sakın kendine mal etme çünkü bundan önce tuttuğum ellerin de bir önemi ve anlamı yokmuş, onu da anladım. dağın arkasında; yemyeşil bir vadi ve o vadide ahşap bir kulübe, verandasında bir hamak, hafif bir meltem ile akşam serinliğinde uyuklamak gibi tatlı bir hayat var zannedip umut etmekle geçti seneler. ama o hayal yerine gökdelenlerle dolu bir şehir çıktı karşıma o dağın arkasından. herşeyin yalan, dolan olduğu. uçtu gitti içimdeki umut ve hayal tomurcuklarım. artık kupkuruyum. ama biliyor musun, mutluyum. ne çekilen acılar, ne sıkıntılar, ne kabuslar kaldı geriye. geceler boyu gözlerimi kapayıp bedenime sapladığım bıçaklar yok artık. mutluyum çünkü ateş üzerinde yürümeye çalışmanın gereksizliğini anladım. aşkın peşinden gitmenin gereksizliğini anladım. kalbin değil bedenin susuzluğunu gidermenin yeterli olduğunu anladım. ve artık çok mutluyum."

adını unuttuğum bir kişinin

bir haller oldu bana.. once yavas yavas vucuduma yayildi soguklugun. ellerim buz kesti once.. sana dogru uzatmaya calistikca acidilar.. seni tutmaya cabaladikca parmaklarim birer birer kirilip koptular.. sonra canim acimaya basladi.. sandim ki isiniyor yeniden vucudum.. ama yanilmisim.. yuzumu bicak gibi kesen nefesin degil sozlerinmis.. sonra yere baktim.. yerde kan birikmis.. kalbim kanamis, ayaklariminin altina, ayaklarinin altina serilen yakut bir gole donmus.

kactim, gozum arkada kalarak. kolumdan tutup cevirecegini umarak. ama gelmedi arkamdan ayak sesi, gelmedi arkamdan pismanliginin sesi..

senden gittigimden beri, ben bende de diilim.. ama huzurumun beni bir gun bana getirecegini biliyorum.. ve donmemecesine o yolu takip ediyorum.. ardimda kirmizi damlalar birakarak.. onlar da kurur zamanla.. ben gozden kaybolunca yolun sonunda, iz bulamazsin artik o yolda.. icine bak.. orda olacak derin bir yara..

"...kendimi bulamaz oldum. sensizlik tüm bedenimi esir almış durumda. ne yediğim yemekten tad aliyorum, ne de etrafımdakilerin beni hayata geri döndürme çabalarından... aslında sensiz bu hayati isteyip istemediğime bende emin değilim. yeminlerimiz vardı, verdiğimiz sözler... tövbekar olduk, yalancı olduk. aslında yok olduk haberimiz yok. bizim olan bizi yok ettik kendi ellerimizle sözlerimizle."

... sen gittiginden beri ben kaldim acilarimla basbasa. alisirim, alisirsin demistim. ama beceremedim.

oh be ! .

kişilerin ayrıldıktan sonraki halleridir.

sen benden ayrıldığından beri bir düzensiz oldu yaşamı m.
sen ayrıldın , ben ayrılmadım senden.
bir bilsen!

telefon anlamsız
kırmızı mesaj var yok
cevap yok soru yok
sanki bir masada tek başınayım 5000 kişilik bir fabrikada....