sebepsiz hüzün

gece aniden geldiğinde yüreğinizi daraltan içinizde kara bulutlar doluşmasına sebep olan hüzündür.

melankoli halleri, huzursuzluk.

bazen kalabalık içinde yalnız olmaktır.
sıkılmaktır kendinden , yasamaktan yorulmaktır .

sebebsiz yere insanı sıkıntıya iten, hayata daha anlamsız gözlerle baktıran, nedenini anlayamamanın vermiş olduğu rahatsızlıkla etkisini her geçen gün daha da arttıran,en kötüsü de insana ne olduğunu anlayamadığı şeyler üzerinde kaygılanma, pişmanlık ve stres yaşatan tatsız, renksiz duygu.
sebebsiz hüzün hipotezi*: özel dönemler sadece bayanlara ait değildir bütün insanlar insandan insana değişen sıklıkta düzensiz olarak duygusal yoğunluktan kaynaklanan nedenlerle özel dönemler yaşar bu bir nevi şehirler arası yolculuktaki dinlenme tesisleri gibidir, dönem yaraları sarma dönemidir. Bu belkide göz ile beyin arasındaki senkronizasyon probleminden kaynaklanan durumdur.

anathema dinledikten sonra rahatça hissedebileceğiniz duygudur.

çözümsüz sıkıntıların verdiği hüzündür.

(bkz: major depresyon) * **

bilinçaltında yatan hüzün.

sebepsiz degildir. vardir biryerlerde bir sebep akilda gizlenen, itiraf edilemeyen kendine.

major ve minöre bağlanmadan da insan olan insanın zaman zaman sığınmacı olma ihtiyacından kaynaklıdır. geriye itilmiş, düşünülmek istenmeyenin anlık bir ses, koku ve dokuyla yüzeye cıkmasıdır aslında.

insan olmanın unutulmamasıdır hüzün, yüzeye-toprağa bağlar, nefes aldırır. kendimizi hatırlatır bize...

hayatın boş olduğunu anladığımızda içimiz çöken hüzün.

durup dururken.. hiç hesapta yokken gelir hüzünler, şöyle bir yoklar gönlümü.. bakar ki itirazım yok, kurar çadırını, keyfine bakar..

alıştım sanırım..

(bkz: sebepsizsiniz)

Her şeyin bir sebebi vardır. Ama o kişinin hüzünlenmesinde gerçekten bir sebep yoksa o kişi ergendir.

söylesem hüzün olur,
söylemesem de hüzün,
zaten sözler de bezgin,
kime ne anlatılsın.

(bkz: hilmi yavuz)

boşluğa düştüğünüzü hissettirir.

sebepli hüzünden hallicedir. Sebepli hüzün, sebep ortadan kalkar kalkmaz dağılabilir, buna karşın sebepsiz hüzün geldiği gibi gidebilir de.

ilk kez karsilastim ve bu kadar yaygin oldugunu bilmiyordum. GENELDE SEBEPSiZ SiKiNTi OLURDU BENDE. AMA HUZUN SiKiNTiDAN DAHA iYi BENCE.

(bkz: travma sonrası stres)

evdesindir,oturup krallar gibi dizi izleyip bir şeyler atıştırıyorsundur ama o da ne?birden elindekini sakince bırakırsın, yutkunursun sonra diziye boş boş bakmaya ve anlamadan duvarları izlemeye başlarken içinde oluşan o boşlukla birlikte kendine gelirsin 'nooluyor lan?' diye sorarsın kendine fakat cevap bulamazsın. açarsın bi şarkı yangına körükle gidersin ve sebebini bile bilmediğin bir şey için hüzünlenip bir sigara yakabilirsin.

(bkz: çok da şeyapmamak lazım)

peşimi hiç bırakmıyor. gün içinde bir anda, hiçbir sebebi yokken, kendini gösteriyor.
böyle böyle yaşama enerjim azalıyor.
kendimi önce göğe yükselmiş ve ardından sertçe yere atılmış gibi hissediyorum hep.

hiç sebepsiz olur mu hüzün, onun altında ne gelişler ne gidişler ne bitişler ne varoluşlar ne yokoluşlar ne hayalkırıklıkları yatıyordur sadece hangisi olduğunu bilmiyoruz yoksa vardır bir sebebi.