sanatçı ölümüne üzülen insan

Aklında sorunlar olan tiplerdir. Lan hayatında hiç yeri olmayan birinin ölümü seni niye üzer.

Topunun canı cehenneme.

mesela şu an omar ortiz ölse çok üzülürüm çünkü üç günlük workshop 3 bin lira falan tutuyordu.

olur da euro düşerse diye kavuşamıyoruz. euro düşmeden ölme aşkım.

şarkılarıyla/kitaplarıyla/sözleriyle büyütüp, hayatına yön veren bir sanatçı ise gayet normaldir.

insan üzülmez mi be? Gerçek “sanatçılar” insanın duygularına tercüman olur, insanda bir iz bırakır. Bu yüzden bir sanatçının ölümüne üzülmek gayet normal bir şeydir.

Not: david gilmour ve roger waters Ölürlerse kahrolurum. Keşkem ikisi de ölümsüz olsaydı...

Edit: çok fazla bir yazmışım. Biri biri birilerilerine bakar bakar bakar dururum.

Doğrusu aklını peynir ekmekle yemiş kişidir. Kesinlikle troll değil.

Banane kardeşim. Ölürse ölsünler. Onlara öl diyen ben miyim. Kör mü yaşamaya devam etsinler.

Ayrıca umrumda olmayan olaydır.

sanatçının kim olduğuyla alakalı olmakla beraber anlık olarak haberde gördüğümüzde bir duygu parıltısı oluşabilir neticede güzel hizmetlerde bulunmuş insanlarda var.

Sevdigim bir sanatçıysa niye uzulmeyim.

Sanatçı ise bütün insanlık üzülür. Şarkıcıysa sevenleri üzülür.
"sanat yoktur sanatçı vardır. " der Gombrich

Cahildir.

şarkılarını yada eserlerini çok beğenirsiniz, seversiniz, bağlanırsınız, aynı eş ve çocuklara bağlı olmak gibi, kaybedince üzülürsünüz hepsi bu.

şahsen neşet ertaş vefat edince çok üzülmüştüm keza müslüm gürses için de.

seversiniz, sevince kaybederseniz üzülürsünüz bu kadar basit.

Sanatçı ölümüne üzülmeyen insandan daha vicdanlı insandır. Konu burada sanatçı ölümü değil bir insanın ölmesi durumudur.