bugün

hani gözle öğrenme vardır, birileri daha önce yapmıştır, göze hoş gelir ve sen de yapmak istersin... bu duyguları herkes bilir, çocukken hepimize, birileri tarafından böyle ilham verilmiştir ya da almışızdır ama ilginç bir nokta var ki; güzel sanatlarla(belki özellikle plastik sanatlar vs..) iki-üç ilgilisi olan, kendini sanatçı gibi görüp birilerine duyarlık taslamıyor mu uyuz oluyorum. *

tamam, seviyorsundur resim yapmayı, heykelle uğraşmayı.. tamam belki de iyisindir de ama tutup da iki yazarın sözünü paylaşmakla, ortaya aforizma atmakla ne insan ne de sanatçı olunmuyor. madem rahatsızsın bir şeylerden, bunu günlük yaşamında ortaya koy.. ortaya yem atıp kanca germekle düzelmez hiçbir şey, o oltaya benden başka kimse de atlamaz, benden başka da ipinizi kesen yok herhalde...

edit: başlığı "yersiz sanatçı duyarlığı" olarak da görebilirsiniz, aynı şey..