sana ve bu yüzden her şeye veda

taner taştekin in 2000 li yılların ortasında kaleme aldıgı bir yorum.

Sana ve (bu yüzden) her şeye veda

aşka saldım ben beni pend olmayıp bir dosttan
hiç düşmen eylemez anı ki ettim ben bana - Fuzuli -

irkildi yalnızlık,irkilmenin o hırslı,sarsıntılı acısıyla üşüdü içimin dallarına tünemiş bir serçe.serçeler havalandı sonra bir yamacından içimin,baykuşlar üşüştü hüzünlerime türküler ansızın bir ağıt kesildi ve kesildi damarlarım ilik bir ürperme kalemini kırmızı bir hüzne boyadı.boşluklar,yangınlar,yıkılmış mabedler,kedicikler,yaralı genç yürekler ve masum gülüşler yaralarımı sarmaya geldiler ansızın.ansızın oldu her şey şansızın inbatlar acılar kuşandılar beni,aşkın miracına suskun ve terkedilmiş bir dil kıldılar beni.ansızın aramaklardan yorgun buldum kendimi,kendimi aramaya çıktım ansızın ama sana ulaşamadım ama varamadım kendime...

yolcular tozlu şiirler ilham ettiler bana.deve kervanları en zor vezinleri tırmandılar kalbimin senden kalma uzun-ıssız çöllerinde.kadınlar ağlamalarını,anneler yaslarını,aşıklar gözyaşlarını bende emanet bıraktılar.utandırmadan aşkı kalbini bir bahar gibi aydınlık,onurumu bir kaya gibi dimdik tut dediler anlamadığım bir sürü lisan ile.. renklerini sevdim onların,gülümsemelerinden sezdim cenneti bildim cinneti aşka çevirmenin sırrını.aşkı,bir cennet gibi kuşanmanın vebalini omuzladım.. yolcular bana kahırlı türküler söylediler anlamadığım bir sürü lisan ile.satranç dersleri veren bir şair karın nağmelerini besteledi bu şehirde,yolcular ve kadınlar bunu bilmeden yürüdüler.beyhude yürüdüler kadınlar,erkekler ve analığından müşteki analar yürüdüler..

Düşkünler,savrulmuşlar geçtiler katar katar tarihin kalbinden.demet demet çocuklarımız ve kenetlenmiş gençlerimiz savurdular kendilerini hayata kalbimi evlatları için doğrayan bir baba oldu hücrede bir alim.şahit kıldı zindanı aşkıma Yusuf Züleyha ahlarını biriktirip avizeden bir hayat içinde nedamet gökleri kurdu aşk adına kahrıma mahkum olmuştum ki,bir şair "su" dedi "yare su" dedi "koymam vare su" dedi sarsıldım ansızın,inbatımın üstünde bir aşk mağduruydum en fazla..

uzun ıssız çöllerinde içimin bir serap görmüştüm uzun ıssız çöllerinde aşkın boğazıma kadar insana battım..raptoldum aşkına.raptoldum yazgısına bir sürgünün.kandiller yanıp söndü boşlukla.yarasalar çılgınca bir halaya durdular karşımda.kaşımda bir gülüş belirince vurdular.ahlarını avizeden bir hayat içinde biriktiren kaç kadın var şimdi sürgünü dudağında bir damla şehadet olan laç yiğit varsa vurdular.sahte düşlere uyandırılmış bir çocuk gibi ağlıyor şimdi düşleri asr-ı saadette kalmış çocukluğum.çocukluğum..çocukluğum...

bir hastane odası yalnızlığında şimdi.bitmeyen serumumsun.işimin kimsesizliğinde üşür Erzurum bile Palandöken yanılgılarla büyütür kendini çığlar koparır amansızca göğsünden yüreğini söken bir anne gibi sayfa sayfa bir hüzün yazılır nikotin kokan ellerimden,kebrihar mı kurşuni mi olduğu bilinmeyen gecelere.selpak satan çocuklar habire çiğner hayallerimi.

- Kaldırımlar,içimde yaşamış bir inandır -