samimiyetsiz siyaset

kolaylıkla gözlemlenen ve beni hakikaten hem kara kara düşündürüp hem de acı acı güldüren vaziyet. dünün en ateşli akp savunucuları bugün bildiğin muhalif olmuş.

bu muhalefetin nedeni, düşüncelerdeki değişim, kalpteki samimiyeti yitirmek filan olsa neyse de, bir çıkardan başka bir çıkara yol almak ne kadar tasdik edilebilir bir tavır acaba?

fethullah ile tayyip kavgaya tutuşmasaydı bu abi ve ablalar elbette eskiden olduğu gibi koyu birer yandaş olacaktı ve bütün güçleriyle taraflarını muhafaza edecekti. çalıp çırpmakmış, hak yemekmiş filan hepsi fasa fiso olacaktı. yani demem o ki gerçekten de bu dönüşümleri umut verici olarak değerlendirmek için aptal olmak lazım.

hele hele bir zamanlar karşısındakine akp yandaşı diye etmediği hakaret kalmayan tiplerin bugün aynı kişilere bir kucak açması var ki bu duruma diyecek, yakıştıracak bir tek söz bile bulamıyorum.