samet in cemşit i babalığa seçmesi

selvi boylum al yazmalım isimli gönüllerde taht kuran filmde asya * tarafından kullanılan replik.

repliğin buraya yazılma sebebi ise çok farklı hacım. şimdi insanoğlu doğar, büyür, ölür değil mi? bu aşamaların geçtiği süre zarfına mektubuna da 'yaşam' denir. * her neyse, sözüm şu ki bir çocuk * konuşmaya başladığında küçüklüğünden beri yanında olan, gece sayıkladığında ''oğlum! daşşağını yidiğim neyin var?'' diye yanına koşan, geceleri mahsuscuktan üzerini açık bıraktığında gelip örtüp örtmediğini kontrol etmek gibi deneylerden hep başarılı olarak çıkan, annesinin sabah işe uğurlayıp akşam kapıda karşıladığı adama ''baba'' demesi kadar doğal birşey yokken, bu kadar gereksiz bir sözü söylemesine, böyle bir konuyla aklını meşgul etmesine sebebiyet verecek olaylara girişmesine ne gerek vardı?

bu yazılanın okunması üzerine; bu muydu insan saygınız? bu muydu sevginiz? diye adamlık, efendilik timsali olan ahmet gibi saygı göreceğime, çılgın şarkısının klibinde iki kolundan tutulmuş, üzerine deli önlüğü giydirilmiş murat kekilli gibi muamele görmek koyar tabi insana..

hadi oradan, iyi yazdığımı da nerden çıkardın?

(bkz: osman ın feyyaz ı sikmesi)

insanı duygulandıran sahnedir. bence de doğru bi seçim.

mutlu bi habere hasret kaldığımız şu günlerde insanın içini ısıtan gelişme.

o ipnetor ilyas'a mı baba diyecekti?