sahte miydi gülüşleri

bu aralar sıkça sorduğum sorudur kendime. insan sevdiği kadar sevilmediği gerçeğinden gelir belkide. çok güzel bi günün ardından bi günde sanki canınızdan bir parça olmuştur. bir çok şeyi paylaşmıssınızdır. sonra ertesi gün rüyadan uyanır gibi her şeyin aksi yönde gittiğini farkedersiniz. sanki sizin canınızdan bir parca olan o kişinin artık size buz gibi icinizi donduran bakışlarına kalırsınız. peki ya o günkü yüzündeki gülümsemesi sahtemiydi ki birden bu kadar mesafe oldu aramızda. sahte olmasın be abi. ben o gülümsemenin her ayrıntısını ezberlemiştim hafızamda. sonra hayatınıza girer ve sizi kendine aşık ettikten sonra yavaş yavaş uzaklaşır sizden. neden ilk günkü gibi sarılmıyoruz birbirimize sımsıkı. her nefesimde yakın olsa keşke diyceğim insan benden uzaklaşma. ben özlüyorum o günleri her anını, gülümsemeni, rüzgarda uçuşan saclarını belkide en iyisi beraber soğukta burnumuzu cekişimiz. ben aşık mı oluyorum sana acaba neden böle oluyorum. her yanım seni ister gibi. ben hic böle hissetmemiştim büyümü yaptın bana bağlandım bu kadar. gazozuma nuri alço gibi hap mı attın acep. buldum derken kaybediyo gibiyim seni. ben belki de çok değer verdiğimden mi kaybediyorum seni? belki söyleme fırsatım olmadı ama seviyorum lan olduğun gibi kabul ediyorum ben seni kim ne derse desin.
ben o günü özlüyorum. gülüşlerini özlüyorum beraber yaşadıklarımızı özlüyorum.
sahte olmasın gülüşlerin be yıkılır hayallerim ..

falımda çıkan kız sensindir belki...

cevabı kolaydır. fazla değer vericeksin ama belli etmiceksin. sonra sizi keşfeder ve basit insan sanar, sonra triplere girer böyle.