sahipsiz yaşlılar

çalıştığım kurumda sürekli görürüm.
elleri ayakları tutmaz ama mecburdurlar resmi kurumda işlerini bitirmeye.
eğile eğile, titrek bacaklarla gelir kimisi.
yardım ister gibi konuşurlar. seslerinde bazen utanç bazende serzeniş hissedersiniz.
kızar, küfredersiniz çocuklarına, torunlarına, sahip çıkmayanlarına.
neden diye düşünmeden sadece kızarsınız.

daha kötüsü, sahipsiz çocuklardır.
en kötüsü ise bunların hızla arttığı bir dünyada, sözde gelişmelerle yaşamaya ve polyannayı oynamaya çalışmaktır.

yaran yalnış okumalar;
(bkz: saipsiz yaşlanmış)*