sabret ve umutla bekle

alexandre dumas'ın ölümsüz eseri monte cristo contu adlı kitabının sonunda verdiği önemli öğüttür.hayatımıza bunu yerleştirebildiğimiz zaman imkansız gibi görünen birçok şeyi başarabileceğimizi anlatmıştır bize, kitabın kahramanı dantes.

(bkz: özlem)

bazen umudunu yitiriyor insan. bunun sonucu olarak da sabrını yitiriyor. hayattan tat alamıyor, adeta kendisini en dipte hissediyor. gelecekten korkuyor.

bu düşünce allah'a yapılan çok büyük bir saygısızlıktır. her şey ondan geliyor iyi ya da kötü her şey. bizim olanlara kahretmek yerine, çarelerin tükendiğini düşünmek yerine, ondan * istememiz ondan beklememiz ve ondan umut etmemiz en doğrusudur. sabretmekse en zor olanıdır ve umudu kesmeden sabretmek gerekir. kendini kaybetmeden sabretmek, hayata kahretmeden sabretmek, rabbinden isteyerek sabretmek. o isteyince olmayacak şey yoktur. ondan başka isteyebileceğimiz de kimse yoktur zaten.

biz hak etmesekte, biz boyumuza kadar günaha batmış olsakta, yine de sıfırdan başlamak, tövbe etmek, rabbine sığınmaktan başka yol yoktur.

ondan istemek ve sabretmek ve umutla beklemek...