bugün

her gün görüyorum ama görünce yine de şaşırıyorum nasıl olur ya diye! enteresan bir duygu...
ruh hastası rolü yaparlar.
Muhtemelen biri benim.
okumadan eksiyi basıyorum. biri aynı paragrafları yazıyor diğeri de aynı bakınızları veriyor.
Bela okumayı sevmem.

O yüzden Allah hepsinin toptan selasını versin!
ruh hastası olmak sanıldığı kadar kolay değildir, inanmayanlar uzmanına danışabilir.
rol yapmıyorum. hastalığım raporlu bu arada. aslında her şey nasıl başladı biliyor musunuz? bir gün bir aile yakınım beni arabayla edirne ruh sağlığı polikliniklerinin önünden geçirdi. gözüme takıldı bina şöyle uzun uzun baktım. bir gün buraya düşmem sanırım dedim. ama 1 yıl sonra filan 12 gün rehabilitasyon görmem gerektiğine karar verdiler doktorlar ve ben bir baktım her sabah orada açıyorum gözlerimi. yaşlı bir dede vardı her gece koridorda dolanıyordu odasının numarasını karıştırıyordu. odama gelmesin diye odasını bulana kadar kapıda bekliyordum gittikten sonra geçiyordum içeri.
doktorlar çok güzel kadınlardı ama gerçekten.