sabah altıda telefonun alarmı çaldı. çok güzel bir rüya görüyordum. ve eminim tekrar uyumaya karar versem rüyaya kaldığım yerden devam edebilirdim. sabah altıda uyanmanın yaşamsal paradoksu üzerine düşünüp on dakika daha uyudum. tekrar alarm çaldı. ah bu kapitalizm. sadri baba bir filminde şöyle der "efkarlammak iyi bir nane olsaydı zenginler bu kadar efkârı sana bana bırakır mıydı hiç?"
bu alçak düzenin güzellikler görmemize düşlerimizde dahi tahamülü yok.
bir ara müdürümü arayıp "ben ruyama kaldığım yerden devam edeceğim, gecikebilirim" demeyi düşündüm. yapmadım.
bu alçak düzenin güzellikler görmemize düşlerimizde dahi tahamülü yok.
bir ara müdürümü arayıp "ben ruyama kaldığım yerden devam edeceğim, gecikebilirim" demeyi düşündüm. yapmadım.
