not: ağır teşbih içerir.
türkiye insanı, bireyi angaryalarla çok uğraştırıyor.
bu yüzden hiç kimse potansiyelini ortaya çıkaramıyor.
işin enteresan tarafı çoğunluk bu durumdan memnun.
hatta bu durumu bir gereklilik olarak görüyorlar.
toplumun gereklilik olarak gördüğü bu işlerin hepsi de oksijen israfı.
işte olduğu gibi ilişkilerde de bir sürü lüzumsuz gereklilik icat edilmiş.
bütün bunların üzerine toplumun çoğu gerçekten yanlış insanlar.
komplike olaylarda iyi ile kötüyü ayırt edemiyorlar.
genellikle zaafları ile kandırılıyorlar.
düşünme kabiliyeti gelişmemiş insanımızda.
mesela şuraya kadar yazdıklarımı "türk insanına laf ediyor vatan haini" diye yorumlayacak tipler var.
mesela bu da bahsettiğim angaryalara bir örnek olabilir, kişilerin bu söylediğim olumsuzlukları aşmalarına yardım edebileceğim, kendimdeki sorunları aşmakla uğraşabileceğim sürede "vatan haini" olmadığımı, "türk" insanına hakaret etmediğimi vb. ispat etmek durumunda bırakırlar beni.
karşımdaki kişi sunacağım delilleri ayırt edemeyeceğinden kendimi savunmam da bir hayli güç olacaktır.
bunun üzerine bir de fevri insanlardır bu toplumun insanları, düşünmeden hareket etmeye alışmışlar, yani kendimi savunmak için çok kısa bir sürem vardır.
kendimi savunmam gereken durumun şartlarına bir bakalım;
karşımda kibirli, anlayışsız, bilgisiz veya yarım yamalak bilgi sahibi insan(lar) var ve bu insan(lar)ı kazanmak için çok kısıtlı bir sürem var.
bu insan(lar) beni büyük oranda kaşımın, gözümün, burnumun ve benliğime ait benzeri unsurların nitelik ve niceliğine göre değerlendiren insanlar.
bu sınavda alacağım notun %80'ini bunlar oluşturuyor yani.
eğer kaşım gözüm efendinin beğenilerine uymuyorsa 80 puanım gidiyor.
yani 20 puanı alsam ne olur? almasam ne olur?
birkaç aklı başında insanın kanaat notuyla hayatta kalabiliyorum.
bakın mesela şu son bölümü yazmakla uğraşacağıma bireylerin kendilerini nasıl geliştirebileceği hakkında bir şeyler yazabilirdim.
ama olmuyor, çünkü insanımız bu yazdıklarımdan nasibini almamış...
türkiye insanı, bireyi angaryalarla çok uğraştırıyor.
bu yüzden hiç kimse potansiyelini ortaya çıkaramıyor.
işin enteresan tarafı çoğunluk bu durumdan memnun.
hatta bu durumu bir gereklilik olarak görüyorlar.
toplumun gereklilik olarak gördüğü bu işlerin hepsi de oksijen israfı.
işte olduğu gibi ilişkilerde de bir sürü lüzumsuz gereklilik icat edilmiş.
bütün bunların üzerine toplumun çoğu gerçekten yanlış insanlar.
komplike olaylarda iyi ile kötüyü ayırt edemiyorlar.
genellikle zaafları ile kandırılıyorlar.
düşünme kabiliyeti gelişmemiş insanımızda.
mesela şuraya kadar yazdıklarımı "türk insanına laf ediyor vatan haini" diye yorumlayacak tipler var.
mesela bu da bahsettiğim angaryalara bir örnek olabilir, kişilerin bu söylediğim olumsuzlukları aşmalarına yardım edebileceğim, kendimdeki sorunları aşmakla uğraşabileceğim sürede "vatan haini" olmadığımı, "türk" insanına hakaret etmediğimi vb. ispat etmek durumunda bırakırlar beni.
karşımdaki kişi sunacağım delilleri ayırt edemeyeceğinden kendimi savunmam da bir hayli güç olacaktır.
bunun üzerine bir de fevri insanlardır bu toplumun insanları, düşünmeden hareket etmeye alışmışlar, yani kendimi savunmak için çok kısa bir sürem vardır.
kendimi savunmam gereken durumun şartlarına bir bakalım;
karşımda kibirli, anlayışsız, bilgisiz veya yarım yamalak bilgi sahibi insan(lar) var ve bu insan(lar)ı kazanmak için çok kısıtlı bir sürem var.
bu insan(lar) beni büyük oranda kaşımın, gözümün, burnumun ve benliğime ait benzeri unsurların nitelik ve niceliğine göre değerlendiren insanlar.
bu sınavda alacağım notun %80'ini bunlar oluşturuyor yani.
eğer kaşım gözüm efendinin beğenilerine uymuyorsa 80 puanım gidiyor.
yani 20 puanı alsam ne olur? almasam ne olur?
birkaç aklı başında insanın kanaat notuyla hayatta kalabiliyorum.
bakın mesela şu son bölümü yazmakla uğraşacağıma bireylerin kendilerini nasıl geliştirebileceği hakkında bir şeyler yazabilirdim.
ama olmuyor, çünkü insanımız bu yazdıklarımdan nasibini almamış...
