bugün

leblebi tozunun kolay sahip olunduğu sürpriz yumurtanın lükse kaçtığı çocukluktur.
doksanlarda yaşanmış çocukluktur. öyle ki; on kinder sürprizin bir gümüş takı seti ile aynı fiyat (10 milyon lira) olduğunu görmüştür bu bünye.
paranın gücünü erken öğrendiğiniz çocukluktur.
bir zamanlar sadece şehirde sayısı biri ikiyi geçmeyen büyük marketlerde bulunabilen pahallı yumurta. varlığından haberdardık ama pek alamazdık. 90 larda çocuk olmak
her şeyin ucuz, her hazzın kolay ulaşılabilir/tüketilebilir olduğu çocukluktan kötü değildir. hiçbir uzaktan kumandalı arabayı, bozuk rulmanlar ile kendi yaptığım tahta arabaya değişmezdim.
işe yaramaz, adi, plastik oyuncaklara çikolatası için para verilmediği cocukluktur.
annemle markete gittiğimde hep maaşta alırız deyipte babamın emekliliği gelmişti o sürpriz yumurtayı alıncaya kadar; ülen ne bok çocukluk yaşamışım...
haftada bir yaşanan mutluluktur. Almanya' da akrabası olanların farklı farklı kinder çikolatalar yiyip biraz hava attığı, daha şanslı olduğu çocukluktur. Kinder maxi' lerin, pinguilerin olmadığı çocukluktur. içinden acaba nasıl bir oyuncak çıkacak diye merak ettiğimiz, ülker' in misilleme yapıp toto' yu çıkardığı çocukluktur.
Hep almak istediğim ama cebimde 50 bin dışında paramın olmadığı çocukluğumun eziklik dönemlerini yaşatan saçmalık. 90'lı yıllarda çocuk olanların içinde ukte olarak kalmıştır ah ah eski günlere döndüm yine...
sene 80 lerdir efendim.

vardı o zaman başladı. ben biliyorum yav.
o pahalıdır diye söyleyememiştim bile.. ne kadara satıldığını bilmiyorum o yüzden. büyüyünce(!) sürekli alıp, çocukluktaki kırgınlıklarımı bastırmaya çalışmıştım ama olmadı..*
mahallede sadece babası memur olan ya da dedesi zengin olan çocuklar alılardı bunu.
100.000 lira idi 1 adeti . halbuki leblebi tozu 10.000 liraydı hani şu kalın poşetteki.
meybuzda 10.000 lira idi nerden baksan 3-4 günü çıkartacak kadar bir paraya satılıyordu da sadece babası
zengin veled dediklerimiz alıyordu.
6-7 yaşlarındayken markette annemden istemiş ve hayatımın en büyük derslerinden birini almıştım.
(25 sene geçti rakamlar atmasyondur)

-anne kinder alsana bana. (toto falan yok o zaman)
-kinder mi, ne o?
-bak bu, çikolata, oyuncaklı.
-kaç para o?
-5 bin lira.
-bakarız dur, yumurta almayı unutmuşum şu karşıdaki raftan 3 tane al getir bakiim.
(eve dönerken)
-bak oğlum 3 tane yumurta artı tadelle 2 bin lira tuttu, bu yumurtaları 3 gün boyunca kahvaltılarda yiyeceksin, tadelle de ise o kinder'den daha fazla çikolata var, al bu da sana 3 bin lira cep harçlığı kendine bakkaldan naylon top alabilirsin. bu dediklerimi düşün yarın yine istersen kinder alırız.

ve ben hala kinder yemedim.
muzun sayıyla alındığı evlerde büyümüş bizler için sürpriz sayılmayacak dönem.boğulana kadar leblebi tozu da cabası.
magnumun lüks meybuzun dondurma diye literatüre gectigi yıllardır.
ben hatırlıyorum,ilkokula giderken annem hep 150ml lik meyva suları alırdı,bigün bakkala gittik anne şu meyvesuyundan alıyım dedim 1 litrelikten aman allahım sevinçten uçmuştum yaw,şimdi ben bunu ne içerim diye hayaller yaptıydım eve gidene kadar...
bayram sağdan soldan toplanan paralarla alındığı günlere denk gelir.
oyuncağımızı kendimiz yaptığımız çocukluktur. hiç bişey olmasa gazoz kapağı veya sigara kağıdı oynardık.
pringles'ın imkansız olduğu çocukluktur.
şimdikilerin anlayamayacağı çocukluktur. piknik bisküvinin yanında özge meyvesuyunun içildiği yıllardır.
(bkz: biri beni mi çağırdı) *
aslında daha neşeli geçmiş çocukluktur. beş para etmez leblebi tozuna kuruşlarımızdan özenle para biriktirdiğimiz o zamanlarda, abimin kendisine bir tane bana bir tane sürpriz yumurta aldığı zamanlar benim için bayram sabahları gibiydi mesela. gayet net hafızamda.
geçenlerde ablamla konuştuk. benden bir yaş küçük erkek kardeşime süpriz yumurta almak için zamanın gazatelerinden tan gazatesi alıp kupon biriktirmiştik. kaç kupon hatırlamıyorum ama o zamanlar bakkalda satılmıyordu işte. alıp eve geldiğimizde içinden ne çıkacak acaba heyecanı bizi sarmıştı. ufak, önemsiz ama bizim ve kardeşim için önemli bi süpriz yumurta oyuncağıydı. biz mi yaşlandık, devir mi değişti ne oldu anlamadım kardeşim.
Pazarları, rahmetli Barış Mançomuzun 7'den 77'ye programının, kaçırılmadan izlendiği bir çocukluk olması yüzde bir milyondur.
hala lükstür. pahalı olm öyle şeyler. çocuklar için 1tl çok para.
güncel Önemli Başlıklar