beni çocukluğuma götürmüş olan slogandır. ilkokul çağlarındayız etrafımızda aşırı atarlı arkadaşlarımız var. laf ile tüm semti dayaktan kırıp geçiriyorlar ama görmeniz lazım. ahmet kimmiş lan hığmına beton çivisi çakarım mehmet kimmiş çift vurur tek sayarım bahadır zaten adam değil ağzına ayağımı sokarım..

gel zaman git zaman mahalle kavgası çıkıyor adam topluyorsun bu arkadaşların biri diyor ameliyatlıyım gelemem diğeri diyor şuramda sorun var orama yımrık gelir o yüzden gelemem.. şimdi bu arkadaşlara dese ki reyizleri "kalkın gidiyoruz afrin münbiç şam a kadar yolumuz var" aralarından mutlaka "tamam geliyorum" diyen olacaktır ama 10 taneden 1 tanesi işte.