rakip tribünde maç izlemek

maça gidince kazanacağınızı hissettiğiniz için riske girip rakip tafartar taklidi yaparak maç izlemek.

(bkz: takımınız gol atınca tuh demek)

rakip tribün ankaragücü tribünleri ise, temiz bir dayak yemeden çıkma ihtimaliniz ankara metrosu ile uludağ'daki teleferiklerin çarpışma ihtimalinden daha azdır.

(bkz: göt korkusu)

(bkz: hastahanelik)

bedavaya bilet bulunduğunda kaçırılmayacak durum. giderim paşalar gibi dayağımı yerim, rakibe kazandıracağım parayı hastaneye veririm.
(bkz: delikanlı taraftar)

heyecanın içimizde patlama durumu.

(bkz: goo aahh)

cesaret isteyen,yürek isteyen bir davranıştır.skoru etkileyen bir faktörde asla sevinememektir.

tutulan takım gol atınca ayağa fırlayıp sevinilmesi halinde, hastanede sonuçlanması muhtemel eylem. bir yandan da fanatizmin sevimsiz yüzünü sergileyendir.

mac boyunca küfür yemek ve bu duruma en ufak bir tepki gösterememek demektir.

manisakaryalı üçlüsünün birbirleri arasında oynadıkları maçlarda dostane bir şekilde gayet güzel yürüttükleri olay.

Desteklediğin takımın golü sonrası vücudunda bir takım morlukların oluşacağı durum.

nerede izlediğinize bağlı olarak alacağınız tepki , karşılaşacağınız olay değişecektir..

belçika türkiye milli maçı vardı malumatınız. kaldığım yere 20 metre yakında stadyum ve ben maça gittim.

bileti aslında alamıyordum , izleyeceğim engelliler tribünü belçika vatandaşları için ayrılmış bir yerdi ve ben belçika vatandaşı olmadığım için bilet vermek istemediler. ancak ikna ettik adamları hiç bir şey yapmayacağım, sadece maçı izleyeceğim falan diyerekten aldık biletleri.

normal de formamı giyecektim ancak ''belçikalıların arasında'' olacağım için , açıkcası tırstım ve forma falan almadım . öyle turist ömer misali gittim maça. 1 saat kala yerimde oturuyordum.

sonra yanıma başka engelli arkadaşlar ve onların aileleri falan gelmeye başladı. 20 kişinin 15 inde sırtında türk bayrağı yüzleri türk bayrağı şeklinde boyanmış falan oturuyorlar. onların iki koltuk yanında bu sefer belçika bayrağı ellerinde yüzleri belçika bayrağı şeklinde boyanmış bir grup eleman var.

açıkcası korktum...

abi araların da sadece 3 koltuk var ve ne bir polis ne bir görevli falan var.
öyle millet oturmuş maç izliyor. hani büyükler anlatırya ''inönü stadyumunun yarı kapasitesi bir takıma yarı kapasitesi bir takıma verilirdi'' hah onun gibi hatta ondan bile daha garip taraftarlar iç içe oturuyor ve en ufak olay yaşanmıyor.

gülündü eğlendi takımlar sahaya çıktı.

belçika milli takımı sahaya çıktı bizim elemanlar ıslıklamaya başladı, yanımızdaki grup alkışlamaya... ben tabi yusuf yusuf alışmadık götte don durmaz misali... alışık değiliz böyle şeylere...

türkiye milli takımı sahaya çıktı bu sefer belçikalı arkadaşlar ıslıklamaya başladı , bizim elemanlar alkışlamaya...

şaşırdım , maçı bıraktım ve tribünleri izlemeye başladım ... gerçekten medeniyet dedikleri şey başka bir şey bunu anladım...

şu lafa çok sinir olurdum ''avrupa bizden daha medeni, adamlar aşmış'' bu bana aşağılık kompleksli insanların söylemi gibi gelirdi...

evet bu fikrim değişmedi ancak ''avrupa gerçekten bizden önde'' yani türk ü belçikalısı değil ... sonuçta orada olanların yarısı da türk tü...

maç bitti kaldığım yere geliyorum. bir grup var türk. aralarında konuşuyorlar ''ben kuzene söyledim dedim ki; * beşiktaş galatasaray maçına gelsek ve beşiktaş taraftarı arasında galatasaray formasıyla otursak ne olur? kuzen dedi ''öldürürler''

acı acı gülümsedim...

gelişmeler karşısında verilen tutarsız tepkiler sebebiyle beyin amcıklaması geçirir insan bu durumlarda. takımın gol atar sevinemezsin, pozisyon kaçar üzülemezsin, rakip seyirciyi yandan yandan kesersin acaba dikkat çekiyormuyum diye, rakip gol atar ayağa kalkmak zorunda kalırsın. böyle maç izlemektense hiç izlememek daha iyi.