bugün

pazartesi gününün o nahoş duygusundan ötürü insanın içinde biriken kelimeler bütünüdür.

Ertesi olma Pazar ol. Böyle çok daha güzelsiinn.
bak pazartesi; herkesi strese sokmaya hakkın yok. efendi gibi çabuk bit. ki nokta koyalım, salının geldiği gözüksün.
(bkz: Gelme git artık yeter beni mahvetme)
sevgili pazartesi. O kadar işsizim o kadar yalnızım ki, bazen şu lanet dünyada tek dostumun sen olduğunu falan düşünüyorum...Ne güzeldir ki pazar günü kapalı olan kitapçılar senin yüzünü görünce sabahın köründe kepenkleri kaldırırlar, hafta sonu tarifeleri sona erer ve hayat eski ritmini bulur falan filan... Laf aramızda, sevmiyorum oğlum şu pazar günlerini! Alışveriş merkezleri tıkış tıkış olur ama sokaklar bomboş! Severim seni pazartesi... Tıpkı senin de beni sevdiğin gibi!
pazar günleri uyandıktan sonra, yatakta tavanı izleyip pazartesi'yi düşünmek belki de çoğu insanın en büyük fobisidir. sana söyleyecek söz bulamıyorum pazartesi, bizi ne hale soktun gör!