palyaçolar da ağlar

palyaçoların da kalbi kırılır zaman zaman. onlar da insan bi yerde.

bu gece yine sahnede olacağım. makyajımı yapıp insanları güldürmeye çalışacağım. içimdeki fırtınalardan kurtulup insanları neşelendirmek zorundayım. ben bir palyaçoyum. her zaman mutlu olduğum sanılır. sahnedeyken ağladığımı karanlıkta kimse görmez. her gece en ön sırada oturup beni izleyen bir kız var. aşığım ona. hayallerimde, kâbuslarımda, gözlerimden akan damlalarda hep o var. dün geceki oyundan sonra bana kırmızı bir gül verdi. sahneden indikten sonra makyajımı silip yanına gittim. o palyaçonun ben olduğumu söyledim. yüzüme baktı ve "ben sana değil, sahnedeki o hüzünlü palyaçoya aşığım" dedi. bugün sahnedeyim. yine en ön sırada o var. kendimi bir hiç gibi hissediyorum. o beni değil, o lanet olası palyaçoyu seviyor. buna dayanamıyorum. dışarda sağanak yağmur var. gök gürlüyor, sahnedeyim. ışıklar söndü, karanlıktayım. ipi boynuma geçiriyorum. artık yokum. ağzımdan akan kanlar yere damlıyor. insanlar ağlıyor, çığlıklar içinde kayboluyorum. o geldi yanıma. kırmızı bir gülü kanıma bulayıp avucuma koydu. şimdi herşey bitti. artık ne o var, ne düşlerim, ne kabuslarım... yalnızım.