otobüs penceresinden hayatı gözlemlemek

baş otobüs camının garantisinde hayatı seyretmektir. güzeldir...

şehirlerarası yolculukta artık insanda baygınlık hissi uyandıran filmleri seyretmekten kat be kat güzel eylemdir. zira o filmin recep ivedik serilerinden biri olma olasılığı çok yüksektir.

bakmak ile görmek arasındaki farkı en iyi burada kavrar insan.yolu izlemekte olan gözler aslında boşboş bakmaktadır pencereden..bir düşünce yerini diğerine bırakmaktadır devamlı..

pek çok yazarın fikir çıkarttığı gözlemdir. görebilen için mümkündür.

(bkz: yeni hayat)
(bkz: orhan pamuk)

otobüste binbir zorlukla kaptığı yeri yaşlılara kaybetmemek için genç bedenlerin bakışlarına felsefi bir ton vererek, ister istemez içine düştüğü durumdur.

temel amaç koridordan gelen yaşlı teyzeyi görmemeyi sağlamaktır. teyzeye yer verildikten sonra teyzeye doğru şöyle bir bakılır, ki burada dönüş önemlidir çünkü "fark etseydim ben yer verirdim" havası taşımalıdır. daha sonra teyzeden yavaş yavaş koridordaki kızları keserek yüz cama döner ve gözleme devam edilir.