olumumden sonraki ilk gun

hayatın bensiz devam edeceği gündür... yeni vizyona girmiş filmlerin bensiz izleneceği, yeni şarkıların bensiz dinleneceği, güneşin bensiz dogup, bensiz batacağı, sevdaların bensiz yaşanacağı gün...

ayrıca;

Jacques ATTALI'nin sel yayınlarından çıkan türkçeye çevirilimiş eseri...

--spoiler--
"Sarah, yatakta uzanmış yatan o adama - cesede? - bakıyor. Şaşkın ve ürkek bir görünüşü var.
Sarah için artık ben yoktum. Onun için ben yatağın üzerine uzanmış yalnızca bir ölüydüm.
Yeniden adamın bileğini tutuyor, uzun uzun yokluyor ve bırakıyor. Kalbimi dinlemek için göğsüne eğiliyor, sonra doğruluyor, sapsarı kesilmiş yüzüyle.
Cansız yatan bedeni daha iyi incelemek için yaklaşıyorum; gerçeği inkar etmek olanaksız: evet bu benim bedenim.
Saat sabahın sekiz otuz dördü, bugün on üç aralık Pazartesi.
Bu sabah uyandım.
Ben, öldüm.
Ölümümden sonraki ilk gün işte böyle başlıyor."
--spoiler--

ardından "rahmetli iyi adamdı" deniyor ise başka şeye lüzum kalmayan gündür.

(bkz: çiftetelli oynayan aile üyeleri)

milyarlarca yabancı insan arasında kendine muhabbet edecek bi arkadaş arayacağın gündür. bu gibi durumlarda sigara en iyi araçtır lakin kefenin cebi yok.