olgunlaştıkça kimseye karışmamaya başlamak

kendimin ve benden daha büyük insanların zaman içindeki davranış şekillerine baktığımda gördüğümdür.
iyi kötü sorumluluk hissettiğin insanlar oluyor, cevrende. akıl veriyorsun. yapıyor ya da yapmıyor ama bu durum insanı yoruyor çünkü hiç kimse kendi aklından başkasını beğenmiyor.
buna ben de kıyısından köşesinden dahilim.
işte verdiği bu yorgunluk yüzünden kendini daha basit ve sadece seni ilgilendiren işlere yöneltiyorsun.
kitap okumak olsun, gezmek olsun, bağ, bahçe işi olsun. aslına bakarsan bi nevi yalnızlaşma ama başka yol yok.
akıl vermek, sorumluğu olan ama ödülü olmayan bir uğraş.