ofansif mizah

görsel
Güzel yazar.

siyasi başlık ve entrylerini okumaktan yoruldum.

adam kendi kendini skip atomlarına ayıracak diye korkuyorum.

evde ara belki akraban çıkar,belli mi olur..
bana kekoluk yapma rezil ederim seni.

Kendi fikrini yazarken 2 cümle kurabiliyor, onda da virgül koymayı bile bilmiyor.

Kopyala yapıştır yapınca kitap gibi muntazam bir yazı.

Bari kopyaladığın şeyi kendin oku. bak bi adam, nereye virgül falan koyuyor.

(bkz: siki beynini rehin almış kafasından fidye istiyor)

Bunca yıllık sözlük hayatımda kimseyi o kadar ak trollü donuzlamadım ama bunu donuzlamanın eşiğindeyim, çok boş yapıyor zira.

bizim memlekette bu, çoluk çocuk tarafından orospu çocukluğu yapmayı meşrulaştıran bir şey gibi algılanıyor. Açıkçası bunu kitlesel düzeyde eli yüzü düzgün yapan kimseyi de görmedim.

bildiğimiz düz mizah çerçevesinde türk mizah kültürü; ırk, sağlık durumu ve inancı malzeme yapmamayı düstur edinmiştir. Hiç değilse 70’lerden itibaren gırgır, rıfkı, leman geleneğinde böyle bir tanımlama, çerçeve çizme, teorize etme çabası olmuş. (Ki, bence gayet sağlıklı, isabetli bir yaklaşım.)

Hizayı buradan alırsak işi bu çerçeveden çıkaran şeye (en azından türk mizahı açısından) ofansif mizah diyebilirdik. Eğer ofansif mizah kültürümüz olsaydı. Ama yok.

Ol sebepten batı ofansif mizah kültürünü ele almak lazım.

Bakın bunda temel yaklaşım şudur; ofansif mizahı üreten genellikle konunun bizzat unsurudur. azınlık şakasını azınlık unsurlarının (asian, mexican, indian, black, jewish) yapması zaten kabul edilebilirdir. Örneğin çinli komedyenin siyahi taklidi yapması zaten pek dert edilmez. ama white privilege şemsiyesi altında biri için, bu iş ince buzda yürümek gibi bir şeydir ve ciddi dikkat gerektirir. (babası 11 eylül saldırılarında ölmüş bir yahudinin binadan atlayanlarla taşak geçtiğini gördü bu gözler) toplumsal olarak kabul gördüğü için tabi bu işin kolay kısmı, çünkü niyet sorgulamasında “e ben de öyleyim, böyleyim” cevabı hazır. inkar etsen hayır diyen olmaz.

Gelgelelim bu denkleme uymayan hallerde ofansif mizahın amacı hedef aldığı kitlenin kutsallarına değdirmek, bir nevi özeleştiriye davet nevinden olur.

bu çerçevede, örneğin, italyan mafyözlüğüne değiniyorsan maksadın italyan kökenlileri suça meyilli olarak mimlemek değil, bakın sizde bunlar “da” var, demek olmalıdır. kendini patlatan müslüman goygoyu yapacaksan maksadın bir azınlığı yaftalamak değil, radikalizme gönderme yapmak olmalıdır. Ki, her halükarda risklidir. nefreti körükleme ihtimali her zaman bulunur.

tabi bizde bu işe soyunanların çoğu sıradan geri zekalı olduğu için böyle nüanslardan bihaberler ve “işte bana sövüyorlar, öyleyse ofansif mizahı iyi yapıyorum” gibi bir yaklaşımları var.

heveslisine “roast of …” gibi mizahi taşlama programlarını izlemelerini tavsiye ederim.

Donuzumda olsa da başlıklarını görebildiğim yazar maalesef.

açık eksi oylarını hiçbir şekilde iplemediğimi bilmesini istediğim yazar. artık iletişim de kurmayacağım. bitti.

görsel