bugün

baba olmayı hak etmeyen tiptir. babasına yalakalık olsun diye gider onun ismini verir. sanki padişah soyu amk. evet.
Cahildir.
ikilemde kaldığım durumdur. 2016 da babamı kaybettim. Hala aklıma geldiğinde burnumun direği sızlar. Herşey yolunda giderse Temmuz da bir oğlum olacak ailem babamın ismini vermemi umuyor. Ama ben yapamayacağım galiba. Hayatımda ilk defa milletin ne söylediğine bakmadan bir karar verebilirim. Varsın desinler babasına değer vermiyor diye babam zaten benim içimde. Oğluma babamın ismini verip hem ona hem de kendime kötülük etmek istemiyorum.
geleneksel yapıdan sıyrılamamış tatlı erkektir.
(bkz: teflon) tipim de normal !..
Bana böyle şeyler çok garip geliyor.

Düşünsene dünya üzerinde en çok sevdiğin varlık evde minik minik geziyor. Gülüyor, anne diyor, baba diyor, böyle etli bacakları falan var. insanın içini ısıtıyor, mutlu ediyor yüzü gözü. Ve sen onu ismiyle çağırdığın an ölmüş anneni ya da babanı hatırlıyorsun. Bir anda hüzünleniyorsun, bu karışıklık elbette çocuğa yansıyor, hissediyor.

Peki, neden? Bir insan kendisine böyle bir şey neden yapar? Ben anlamıyorum. Bak benim yıllar önce kedim kanserden öldü, çok sevimli bi ismi vardı. Birkaç gün önce başka bir kediyi severken o kedimin ismine çok yakın bir kelime ile seslendim, sonra böyle dan diye kalakaldım. Kedim aklıma geldi. Diğer kediyi kendi haline bırakıp odama çekildim hüzünlendiğim için. Kedi yani bu.

Bi de insanlar ölen yakınlarının isimlerini çocuklarına koyuyor. Ben sahiden anlamıyorum.
anadolu bu çok yaygındır. neredeyse her ailede dedenin ismi neyse yeğenlerinde ismi aynıdır.
Babasını çok sevdiğine delalet eder. Ben oğlum olursa peder beyin adını koymayı düşünmem açıkçası çünkü onun karakterini yansıtsın ona geçsin istemem ama annemin adını kızıma koyarım annemin adı kızımda yaşasın isterim.