niye yalnızım

Kalbinin güzelliğine eş değer biri çıkmamıştır belki de kanka.

Bu fenerle gündüz vakti insan arayan filozofun halidir. Bilgelerin de kaderidir yalnızlık, bilgi arttıkça kederde artar. yanlış hatırlamıyorsam Nietzsche demişti : " Benim ağzım bu kulaklara göre değil" bu yalnızlık olsa gerek. Yalnızlık fiziksel olarak etrafınızda birilerinin olup olmaması değil ruhsal zihinsel olarak yalnız olmadır, bazen koca bir ulusun hatta bir dünyanın içinde bu yalnızlığı yaşamak Nietzschenin dediği bu olsa gerek.

görsel
bununla ilgili bir yazı bulmuştum internette. ilk gördüğümde bunu ben mi yazdım acaba da şimdi hatırlamıyorum dedim çünkü bunu yazan resmen benim okul hayatımı özetlemiş.

yani nasıl başlasam ki.
kafamdaki erkek ne bileyim.
çıkmadı henüz.
mesele para pul, iş, tip falan değil.
şöyle yüreğimi hoplatıcak bir haylaz
ama olgun bir adam.
yok yok çıkmadı henüz.

doğru olduğum için. yalnış olup boş insanlar etrafımı saracağına, sonsuza kadar yalnız olmayı tercih ederim.

bırakıp gitmeyi sevenlere rastladım hep.

beni bırakıp gitmeyecek birini kendim yapmaya karar verdiğimde kızımla yalnızlığım son buldu.

Çünkü kendimi bi bok sanıp kimseyi beğenmiyorum.
Özeleştirinin dibi.

hayatın uzun bir bölümünün ara ara bile olsa yalnız geçirildiği ve çok insan arasında belirli bir süre geçirildiğinde yalnızlığın özlendiği ayrıca 'kişinin özel hayatına başkasınında müdahale etme' olayının insan doğasına aykırı olmasından dolayı olarak açıklanabilinecek bir sorudur.

insanlardan kaçıyor olmam yalnız olmamın başını çekiyor ancak en baştan düşünecek olursak insanlarla iç içe oldukça kendimi değersiz hissetmeye, benliğimin, umudumun zedelendiğini, insanların birbirlerine saygısızlıklarını ve pisliklerini gördükçe yalnızlığın daha güzel bir şey olduğuna ayrıca beni mutlu edeceğine karar verdim. Ancak Bu konuda beni yanıltacak insanların hâlâ var olduğuna dair umutlarımı kesmedim.