insanın iç sesiyle bağıra bağıra kendine itiraf etme cümlesi.
gerçekten durup durup düşünüyorum beni niye sevmediler?
hani dış görünüş her şeyse gerçekten yüzüne bakılmayacak bir kız değilim. anneannem beni görünce çörekotu yuttururdu nazar değmesin diye *
yani anormal bir tarafım yok.
ya da ne bileyim işte her neyse yazacak şeyler aklıma gelmiyor.
oysa biri beni sevse inanın o sırf beni seviyor diye bende onu severdim. şiirlerde yazarım, mektuplarda.
hani romantiğimdir de.
içimde biriken sevgiyi çiçeklere beslediğim kuşa ve balıklara veriyorum. polyanna gibi kendimi kandırıyorum.
neden böyle oldu bilmiyorum.
ama çok çekingenim normal hayatta.
beni sonradan tanıyanlar biz seni çok havalı ya da sinirli kendini beğenmiş biri sanırdık diyorlardı.
yemin ederim öyle değil.
oysa tam tersi utangaç, pısırığın tekiyimdir. hatta ilkokul hocam anneme bu çocuğu açın, rehberlik araştırma merkezine falan götürün demiş.
ne bileyim içimde aşık olduğum o günlerin hayalini kuruyorum.
şimdiden seveceğim insanla planlar kuruyorum ama yok olmuyor işte..
kendim çalıp kendim oynuyorum.
kendi hayal dünyamda yaşıyorum.
aşk eğer instagram dmlerden gelen mesajlara cevap vermekle oluyorsa tabii ki onlarca sevgilim olmuştu elbet. ama bu uygun mu yani? aşk dediğin böyle mi gelişir?
bende sevilmeyi çok isterdim.
neyse bu bir tirrek sevdimin entrylerine benzedi ama ne yapayim.
insan üzülüyor.
bir bilseniz aslında iyi insanımdır.
ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim : )
gerçekten durup durup düşünüyorum beni niye sevmediler?
hani dış görünüş her şeyse gerçekten yüzüne bakılmayacak bir kız değilim. anneannem beni görünce çörekotu yuttururdu nazar değmesin diye *
yani anormal bir tarafım yok.
ya da ne bileyim işte her neyse yazacak şeyler aklıma gelmiyor.
oysa biri beni sevse inanın o sırf beni seviyor diye bende onu severdim. şiirlerde yazarım, mektuplarda.
hani romantiğimdir de.
içimde biriken sevgiyi çiçeklere beslediğim kuşa ve balıklara veriyorum. polyanna gibi kendimi kandırıyorum.
neden böyle oldu bilmiyorum.
ama çok çekingenim normal hayatta.
beni sonradan tanıyanlar biz seni çok havalı ya da sinirli kendini beğenmiş biri sanırdık diyorlardı.
yemin ederim öyle değil.
oysa tam tersi utangaç, pısırığın tekiyimdir. hatta ilkokul hocam anneme bu çocuğu açın, rehberlik araştırma merkezine falan götürün demiş.
ne bileyim içimde aşık olduğum o günlerin hayalini kuruyorum.
şimdiden seveceğim insanla planlar kuruyorum ama yok olmuyor işte..
kendim çalıp kendim oynuyorum.
kendi hayal dünyamda yaşıyorum.
aşk eğer instagram dmlerden gelen mesajlara cevap vermekle oluyorsa tabii ki onlarca sevgilim olmuştu elbet. ama bu uygun mu yani? aşk dediğin böyle mi gelişir?
bende sevilmeyi çok isterdim.
neyse bu bir tirrek sevdimin entrylerine benzedi ama ne yapayim.
insan üzülüyor.
bir bilseniz aslında iyi insanımdır.
ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim : )
